Wrok is des mensen en slechts heiligen en
kluizenaars slagen erin een leven te lijden waarin de ander geen ergernis wekt die
diep vanbinnen het verlangen doet groeit om het door cultuur en beschaving
geketende beest in zichzelf los te laten. En zo gaat een mens het leven door
terwijl hij voor zichzelf middels sport, verkeer of andere vormen van
gestileerde strijd, een gedeeltelijke en tijdelijke voldoening schept in de
symbolische vernietiging van de ander, zorgvuldig de dagen aftellend naar de
dag van vergelding die nooit zal komen. Want zoals Willem Elsschot zaliger
gedachtenis reeds schreef in zijn gedicht ‘Het Huwelijk’: Maar doodslaan deed hij niet, want tussen droom en daad staan wetten in
de weg en praktische bezwaren, en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren,
en die des avonds komt, wanneer men slapen gaat. Het is bij dit alles overigens
nog de vraag of het losgeslagen beest van een getemde en vermogende westerling
veel indruk zal maken op zijn omgeving in het algemeen en het object van zijn
weerzin in het bijzonder. De laatste oorlog op het continent is alweer heel wat
jaren gelden.
Een volstrekt andere methode om hiermee om te
gaan vormen de absurde en lang uitgesponnen wraakfantasieën van regisseur Quentin
Tarantino die bij een groot publiek een bijzondere geliefdheid bezitten. Eén
van deze films die bewust de in schabouwelijke engels versleutelde titel
‘Inglourious Basterds‘ kreeg is bijzonder geliefd. In deze prent krijgt het
onverdachte kwaad een Nazi gezicht opgekleefd en laten de helden een tikkeltje
onorigineel hun overdrachtelijke beest
los tot alles en iedereen die het verdient vernederd, verminkt of dood is (of
een combinatie van hiervan). Even staan wetten en praktische bezwaren niet meer
in de weg, slechts de weemoed blijft, die krijgt zelfs Tarantino –
rauw-hees-teder – niet van zijn plaats. En zo smeedt de mens tralies voor zijn
geest om het beest aan banden te leggen, in het volle besef dat enkel de liefde
echt kan bevrijden. We zouden geen mensen zijn moesten we deze tragische weg
niet elke dag opnieuw tot de allerlaatste schrede gaan.
Inglourious Basterds vormde de inspiratie voor
de winnaars van de prijskamp voor beste hobbybier der lage landen die werd
ingericht door Brouwland. De broers noemde hun brouwerij ‘Inglorious Brew
Stars’ (in correct Engels deze keer) en hun prijswinnende eerstgeborene werd de
‘Inglorious Quad’. Quad verwijst naar Quadruppel, ruwweg een viervoudige gift
van vergistbare suikers en in dit bijzondere geval komen deze suikers uit
getorreficeerde (vrijwel verkoolde) mout. De brouwers zelf zijn er niet
helemaal uit of het bier nu dichter bij een Quadruppel staat dan wel eerder een
volwaardige Stout mag heten en ook Bierman moet toegeven dat de grens in dit
geval wel heel erg dun is. Het bier heeft een Alcoholpercentage van 10,3 % en
de toevoeging van extra kruiden tijdens het brouwen maakt het nog wat koppiger,
maar wel bijzonder smakelijk.
Volgens de geruchten werken de broers momenteel
ook aan een nieuw bier voor de Universiteit Antwerpen waarvan de naam
waarschijnlijk nog geheim moet blijven en waarvan pers en media zonder twijfel
weldra de mare zullen verspreiden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten