Chinees Bier

Kwatongen beweren wel eens dat Mao Zedong op de lange mars door China zelf amper een voet voor de andere heeft gezet. Op de vlucht voor de regeringstroepen werd de grote roerganger in een draagstoel meegesleurd over berg en dal door zijn communistische makkers. “Het volk alleen zorgt voor vooruitgang” is een bekend citaat van hem. Om maar te zeggen dat de principes van het communisme al waren doorgedrongen tot bij de gewone mensen, maar dat op de uitvoering nog wat rek zat. Nu wil Bierman zich zeker niet bezondigen aan achterklap. Hij wilde enkel zeggen dat China een raar land is en de zotte kuren van Mao zijn daar een prachtig voorbeeld van. Spijtig dat ze zoveel slachtoffers maakten.

 Naast Europese havens opkopen en Tiktok door de strot van onze jeugd rammen, zijn ze in China tegenwoordig ook bezig met het brouwen van Bier. Aangezien Duitse brouwers in de 19e eeuw zelf naar China zijn getrokken om daar Lager te gaan maken, valt dit evenwel niet onder de hedendaagse schandpaal van de cultural appropriation, maar dus wel nog onder klassieke kolonisatie. Het grootste Chinese bier van dit moment is Snow Beer (eigenlijk letterlijk Sneeuwvlokkenbier). Deze Lager is meteen ook het meest verkocht bier ter wereld met 61 miljoen hectoliter, maar het bier is buiten China zelfs niet te verkrijgen. Lessen in nederigheid geven ze daar in China dus ook.

 Van Confucius is naar het schijnt de uitspraak bekend dat Chinees eten over heel de wereld hetzelfde smaakt. Wie echter ooit de buitengewone loempia’s in restaurant Chau-Long in Niel heeft geproefd weet dat van twee evenwaardige zaken, het ene toch beter kan zijn dan het andere. Op dat gebied verschillen loempia’s, proletariers en Chinese Lagerbieren niet veel van elkaar. Sommige dingen zijn meer gelijk dan andere, zou Bierman er nog wat overbodig aan kunnen toevoegen, maar ook het ene citaat is het andere niet.

Na Snow Beer is overigens Tsingtao is het tweede grootste bier van China. De meeste multinationale brouwers kiezen ervoor om hun productie te lokaliseren, maar Tsingtao is een zeldzaam voorbeeld van een bier dat centraal wordt gebrouwen en nogal omslachtig over heel de wereld wordt verscheept. Het wordt deels gebrouwen met rijst en smaakt proefondervindelijk heel goed bij de loempia’s van Chau-Long in Niel. Het feit Uberkamper even moet glimlachten bij het idee er rijst in Chinees bier zit is waarschijnlijk een weinig racistisch. Maar onwillekeurig is het wel en als ze in China geen moeite doen om cliché’s te doorbreken dan staat Bierman ook redelijk machteloos. Gelukkig is een occasioneel gewetensonderzoek ook iets dat Mao regelmatig aan zijn partijtop oplegde. Op zijn minst in die ene zin is Uberkamper wel nog een goede communist.

En tenslotte leert een blik op de hedendaagse biermarkt in China dat ze daar recent gestopt zijn met het toevoegen van formaldehyde aan hun bier. Dat is een kankerverwekkende stof die wel nog mag gebruikt worden om spaanplaat te maken, opritten te reinigen of gewoon om te mummificeren, maar dus niet meer om bier te ontsmetten. Misschien moet de echte grote sprong voorwaarts van dit vreemde land (naast het bezoek van Eddy Wally in 1995 natuurlijk) daar wel gezocht worden, want aan de culturele revolutie van Mao zal het niet gelegen hebben.

Victoria Strong Blond: durf goed te zijn

Uit het niets gooide AB Inbev in 2020 een nieuw sterk blond bier op de markt dat luistert naar de naam Victoria. Slimmere biercommentatoren dan Bierman analyseerde deze strategische zet en kwamen tot de conclusie dat het om een enorme d*ck move ging van deze multinationale bierfabriek. Het ging volgens hen om de zoveelste tot mislukken gedoemde poging om Duvel de duivel aan te doen. De vorige poging hiertoe was overigens de Jupiler Tauro. Een volstrekt overbodige pils met 8,3 procent alcohol die gebrouwen werd tussen 2008 en 2012 en daarna nooit meer. 

Omdat ook Bierman verkeerdelijk bekend staat als specialist ter zake is hij zo vrij om alsnog en volledig ongevraagd zijn mening te geven over Victoria. Een eenvoudige analyse van de reclamefilm bij de lancering van dit bier maakt hierbij veel duidelijk. In dit inmiddels iconisch geworden filmpje komt namelijk een sterk blond vrouwspersoon binnen in een café waar allerhande boven- en onderliggende duivels in diverse daden van ontucht en onmatigheid verwikkeld zijn. Zij trotseert evenwel de boosaardige blikken van het verdorven cliënteel, alsmede de schampere opmerkingen van de kastelein en bestelt een Victoria, waarna zij zich (afhankelijk van de interpretatie) out als of transformeert tot een engel door letterlijk haar vleugels uit te slaan. 

De theologie leert Bierman evenwel dat engelen geen geslacht hebben en dat deze persoon bijgevolg op dit onderscheidende moment ophoudt om lichamelijke geslachtskenmerken te hebben, wat meteen de gepijnigde blikken van de stomme duivelen verklaart die zich in hun verlangen naar nog meer ontucht alleen al om anatomische redenen gefrustreerd weten. Dat maakt van Victoria veel meer dan een simpele aanval op de Duvels van deze wereld. Voor ABInbev is elk café een microcosmos, die plaatsvervangend model staat voor het leven zelf en waar de dichotomie tussen goed en kwaad een onoplosbare spanning creëert. Gender zet personen vast en dwingt hen om de rol van hoer of maagd op zich te nemen waarbij bier als de brandstof fungeert die deze helse molen tot aan het einde der tijden draaiende houdt. Wie consumeert had voor Victoria op de markt kwam slechts de keuze tussen volledig overgave of geheelonthouding. Met Victoria toont ABInbev ons de derde weg, die van de engel die het geslacht overstijgt en de zondeval overwint. Het is het ultieme non binaire bier dat alles wat vastzit losmaakt, mensen hun vleugels laat uitslaan om ze daarna als motten de nacht in te laten wegwieken.

Laten we dus allemaal AB Inbev dankbaar zijn om dit bier. Omwille van al het bovenstaande en ook omwille van het feit dat dit bier het aandurft om goed te zijn, in tegenstelling tot Jupiler Tauro dat eigenlijk niet te zuipen was. 

Achel en de dood

Net als de rest van de christelijke wereld is Bierman ervan overtuigd dat de geschiedenis een opgaande lijn vormt, waaraan op het einde de voltooiing van alle mensenwerk wacht. Toegegeven: de klok van de Dag des Oordeels staat sinds dit jaar op negentig seconden voor een nucleair armageddon en de vier ruiters van de Apocalyps zadelen hun magere paarden dagelijks om ziekte, oorlog, honger en dood te verspreiden onder de mensenschare. Een mens zou van minder de moed dreigen te verliezen. Edoch, Thomas van Aquino zegt dat wanhoop een zonde tegen de liefde is en wie is Bierman om hem daarin tegen te spreken? De Katholieke Kerk sleurt – met veel vallen en opstaan – al anderhalf millennium een visioen van een nieuw Jeruzalem doorheen de tijd waar lijden en dood niet meer bestaan en misschien werken of studeren er mensen overal ter wereld niet enkel voor zichzelf, maar uit het oprechte verlangen om de wereld beter achter te laten dan hoe ze hem hebben aangetroffen.

Wie evenwel zoals Bierman alert is voor de tekenen des tijds, die zal vorige maand ongetwijfeld een gevoelige vertraging in de vaart der volkeren waargenomen hebben. Het bier van de Achelse kluis – ergens diep in Limburg op de grens met Nederland gelegen – werd verkocht aan een private ontwikkelaar en het bier mocht zichzelf na 25 jaar geen trappist meer noemen. Sic transit gloria mundi.

De geboorte van een bier wordt doorgaans met grote trom aangekondigd. Bierman herinnert zich die van Achel nog levendig en later heeft hij bezieler en abt van Achel Dom Marc Galland enkele keren mogen ontmoeten in de Abdij van Orval, alwaar hij zijn oude dag doorbracht in de wetenschap dat zijn taak op aarde de voltooiing naderde. De dood van een bier daarentegen blijkt doorgaans enkel uit het feit dat het niet meer in de winkelrekken te krijgen is. Het is daarom met een bier zoals met een paradigma: een burcht die niet ingenomen, maar verlaten wordt. Dat in het geval van Achel de burcht uitzonderlijk wel Urbi et Orbi gesloopt wordt met vers ondernemingskapitaal, lijkt koren op de molen van degenen die roepen dat het einde deze keer echt wel nabij is. Gelukkig is Bierman er nog in deze duistere tijden om u eraan te herinneren dat Achel als abdijbier zal blijven vloeien en dat ook de enige drie trappisten die er echt toe doen (Westmalle Dubbel, Rochefort 12 en Orval) onbedreigd blijven bestaan. Zolang die drievuldigheid niet instort, blijft wanhoop een zonde en blijven werken of studeren onverkort zin hebben.