Craft

Voor het elfde jaar alweer probeert Bierman wat onzin bij elkaar te harken over bier en hoewel zijn tekstjes in het algemeen weinig volksverheffend mogen heten, hoopt hij toch tegen beter weten in wat tegengewicht te geven aan de evidente monocultuur van grote hoeveelheden slechte pils en multinationale middelmaat. Als met andere woorden één student het licht ziet en een avond lang geniet van twee of drie topbieren, in plaats van zich zonder smaak of genot vol te kappen met Cara, of erger nog Jupiler, dan heeft Biermans leven zin gehad en kan hij rustig het moede hoofd neerleggen.

Teneinde zich niet enkel te beperken tot wat geroep in de woestijn, is Bierman meteen ook zo vrij om de belangrijkste trend van het afgelopen jaar wat nader toe te lichten: de bierwereld is Craft geworden, behalve dan in België. Als een soort van tegenbeweging van verontwaardigde amateurs tegenover de grote brouwfabrieken en hun platte commerciële producten, zijn overal ter wereld mensen zelf de roerstok in handen beginnen nemen. Deze golf van kleinschalige brouwers werd Craftbrewers gedoopt en samen beginnen ze een niet onbelangrijk deel van de markt te domineren. Craftbier is van nature een fenomeen dat vooral gedijt in markten die voorheen gedomineerde werden door een Pilsener monocultuur. In heel de wereld dus, behalve in België. Craft betekent in dit verband overigens niet dat een edele ambachtsman met inzet van al zijn vaardigheden een roemrijk en edel bier schenkt aan de wereld. Craftbieren zijn gewoon de lokale hipsters die hun dienst aan de wereld in vloeibare vorm aanbieden, al dan niet gesteund door kennis van zake en het kapitaal van verschillende ondernemingsfondsen (er staat geen maximumoplage op Craft). Het is een typisch postmodern, chaotisch, uit het niets gegroeid, veelvuldig gerecupereerd en misbruikt begrip, waarvan iedereen weet waarover het gaat, maar niemand kan uitleggen wat het is. Bierman houdt er wel van.

Het voordeel van deze evolutie is dat er een aantal echt goede bieren op de markt zijn bijgekomen en dat grote brouwerijen genoodzaakt zijn om meer aandacht te besteden aan de kwaliteit van wat ze aanbieden. De nadelen van de grote Craft Revolutie baren Bierman evenwel veel zorgen. In de eerste plaats tonen de recente overnames van Palm Breweries, Bosteels en tal van andere middelgrote familiebrouwerijen, paradoxaal genoeg dat de mulitnationals gewoon de brouwerijen kunnen opkopen die door de Craftrevolutie in de problemen zijn gekomen. Kwaliteit is met andere woorden te koop, maar het risico op verschraling is reëel.  Niet enkel omdat er bespaard zal worden op de productiewaarden van deze overgenomen middelgrote en gevestigde brouwerijen, maar vooral omdat er wel erg veel middelmaat en rommel zit tussen de kleine oplages van nieuwe brouwerijen. De hoeveelheid unieke titels die elke amateur met een kookpot op de markt smijt is ontmoedigend groot en overzichtelijk. Vaak worden ook de half gelukte probeersels samen met de wat meer geslaagde bieren op de markt gesmeten om het volgende brouwsel te kunnen bekostigen. Bovendien lijken heel wat brouwerijen niet in staat om hun bier op dezelfde, stabiele en herkenbare manier te blijven maken. En tenslotte toont deze jonge biermarkt een zeer onstuimige preoccupatie met extreme biersoorten en smaken. Het aantal extreem bittere Indian Pale Ales of inktzwarte Russian Imperial Stouts, vaak nog met toegevoegde kruiden of lagering op houten vaten van allerlei pluimage is niet te overzien, terwijl het toch weinigen – zowel brouwers als consumenten – gegeven is om dit soort Bieren echt meester te worden.

Een boutade luidt dat de naam van het meest gevraagde bier wereldwijd 'What's new?' is. Maar ook het verlangen om altijd nieuwe bieren te willen drinken heeft paradoxaal genoeg een keerzijde. Voor België, waar de Craftrevolutie heel wat decennia geleden onder een andere naam en in een andere wereld gepasseerd is, betekent het dat er druk komt te staan op brouwers van toen die intussen al lang stabiele kwaliteit aanbieden in middelgrote oplages. En laat dat laatste nu niet hetgene zijn waar vrijwel alle Craftbrouwerijen van het laatste decennium alleen nog maar van kunnen dromen.