Gordon Xmas: Een milde satire over de Universiteit Antwerpen

Zoals u ongetwijfeld weet, geachte lezer, is Dr. Gordon Freeman is een theoretisch fysicus die na een mislukt experiment gedwongen wordt om het menselijk ras te verdedigen tegen vuige buitenaardse wezens. Zo gaat dat nu eenmaal met gedegen wetenschappelijk onderzoek. Het ene moment schrijven wetenschappers wat formules op een bord, het volgende moment veroorzaken ze een buitenaardse invasie. Bierman zegt niet dat het de UAntwerpen ook kan overkomen, maar iedereen die hij erover aanspreek zegt hetzelfde: “als het ergens zou gebeuren, dan vermoedelijk wel hier.” Wel heeft hij aan onze rector heeft gevraagd om tijdens de Kerstvakantie de deuren van de alle labo’s op slot te doen zodat een gebeurtelijke vijandelijke overname van de Universiteit aanzienlijk vertraagd wordt door een combinatie van gesloten deuren en boze conciërges. Als Kiev de Russen kan tegenhouden, waarom wij dan niet de rest van het universum?

Op de vraag of het niet allemaal al veel te laat is en de hoogste echelons van onze instelling niet al lang geleden zijn overgenomen door aliens, kan Bierman alleen maar aanzetten tot antwoord geven. In de eerste plaats is er is al de koude fusie geweest tussen de drie Antwerpse universiteiten om de UAntwerpen tot stand te brengen. Wie weet of er daarbij niet stoemelings een portaal naar een andere dimensie geopend werd? Een teken aan de wand is ook het feit dat we ons meer en meer omringd weten door filialen van de Katholieke Universiteit Leuven in een poging om ons te isoleren van de rest van de samenleving. Maar meest veelzeggend zijn natuurlijk de examens, die ogenschijnlijk enkel tot doel hebben na te gaan of we rijp zijn om geoogst te worden door onze nieuwe leiders. XCOM laat groeten.

Het zijn allemaal geen bewijzen natuurlijk, maar voor wie goed kijkt tekent er zich toch duidelijk een patroon af. De invasie is misschien al in volle gang met als meest onderscheidende moment de afschaffing van de onbeperkte hoeveelheid fritten en mayonaise in het studentenrestaurant waardoor studenten en werknemers onbarmhartig veroordeeld werden tot een koolhydraten– en vetarm dieet. Later werd het studentenrestaurant overigens ondubbelzinnig omgedoopt tot KOMIDA (Komité voor Interstellaire Dialoog met Aliens). Wie wil weten waar de echte macht in onze instelling ligt moet misschien daar maar eens gaan eten om te proberen een glimp op te vangen van het interdimensionaal portaal dat volgens de geruchten in de koude keukens tussen de broodjes headkrabsalade ligt.

Overigens vervelt Gordon Freeman in Half-Life van bebrilde wetenschapper tot legendarische verzetsheld, die tegen wil en dank een van de belangrijkste leiders wordt in de oorlog tegen de interdimensionale invasie. Natuurlijk is Bierman bereid deze rol op zich te nemen mocht het hem desgevallend gevraagd worden en komen met een marktconform loon en maaltijdcheques. Toch lijken hem de voltallige redactie van Dwars of zowat elke ouderejaars van de Verkenningsdagen meer geschikt voor de rol van wetenschappelijk geschoolde verzetshelden tegen wil en dank.

Het belangrijkste wapen in de strijd van Gordon Freeman is natuurlijk de Zero Point Energy Field Manipulator of kortweg Gravity Gun. Het is een wapen dat de zwaartekracht dusdanig verstoort dat het getal drie eenvoudigweg ophoudt te bestaan. De emotionele leegte die het afvuren dit wapen achterlaat, wordt aansluitend opgevuld met Gordon Xmas. Wat wijwater doet met vampieren doet Gordon Xmans namelijk met interdimensionale aliens: de naam van een legendarische verzetsheld koppelen aan de verjaardag van Jezus en de belofte op genoeg eten en drinken om iedere buitenaardse invasie af te slaan.

Gordon Xmas is overigens een kerstbier dat zo alomtegenwoordig is dat het soms wat smalend de Cara van de kerstbieren wordt genoemd. Dat is onterecht omdat het wel degelijk om een goed gemaakt bier gaat met een stevige basis van mout en suiker, maar ook genoeg oudere smaken als hout en karamel om interessant te zijn. Het bier heeft een aanzienlijke body en ruim voldoende alcohol om studenten in geval van nood snel onontvankelijk te maken voor buitenaardse propaganda. Ongewenste bijwerking is dat dit ook het geval is voor elke vorm van informatieoverdracht middels colleges of studie.

Rest Bierman nog op te merken dat Gordon een oud Keltisch woord is voor heuvel nabij een moeras. Laat dat dus de lakmoesproef zijn: Pas als Campus Drie Eiken zal omgedoopt zijn tot Campus Gordon Xmas zal deze instelling echt gered zijn. Tot die tijd blijft het - voor ons ingewijden - behelpen met het gelijknamige bier.

Bierman wens u ondanks alles toch een Zalig Kerstfeest en veel succes met de examens toe!

Barbe d’Or en andere baarden

In zijn crassa ignorantia - (voor de onwetenden: een onwetendheid die zo massief is dat schuldig wegkijken mag vermoed worden), heeft Bierman altijd in de illusie geleefd dat een baard een gezichtsattribuut is dat uitsluitend bij mannen thuishoort. Natuurlijk waren er begin vorige eeuw tal van reizende circussen waarin bebaarde vrouwen en andere wonderen der menselijke anatomie brutaal te kijk werden gesteld, maar het feit dat iets een plaats krijgt op een rondtrekkende foor mag toch wijzen op het buitengewone karakter ervan, alsmede op de volslagen wereldvreemdheid van het publiek. Het was pas toen zangeres Conchita Wurst in 2014 het Eurovisiesongfestival won dat Bierman genezen werd van zijn eigen wereldvreemdheid en dat een baard voor hem tot gemeenschappelijk bezit voor alle mensen werd. Het was een mooie avond en hij is er haar nog steeds dankbaar voor.

 

Barbe d’Or is een bier dat diep in West-Vlaanderen gebrouwen wordt door brouwerij Verhaege. De naamgevende gouden baard verwijst naar het wapenschild van een van de voorouders van de brouwerij. Daarbij kan Bierman enkel maar goedkeurend knikken, want een baard moet zo ongeveer het best mogelijke symbool zijn voor iedere zichzelf respecterende brouwerij. Iedere bierliefhebber zou minstens een keer in het leven het genoegen moeten smaken om midden in de winter naast een laaiend haardvuur te zitten en een gigantische hap sneeuwwit schuim uit een glas te nemen, gevolgd door een paar grote slokken krachtig bier en afgesloten met het breeduit afvegen van knevel en baard met de rug van de hand zodat de schuimvlokken in het rond vliegen. Bierman kan zich de warme gloed in de ogen en de een glimlach op de lippen al voorstellen die bij dit onsterfelijke ritueel hoort en sinds Conchita Wurst weet hij dat mensen over alle genders heen elkaar kunnen vinden in dit eenvoudige maar rijke gebaar. Een gebaar dat helaas voor sommigen toch steeds een verre droom zal blijven bij gebrek aan noemenswaardige gezichtsbegroeiing. Misschien komt er ooit een tijd dat we ons zullen vergapen aan baardloze mensen en het wrede lot verwensen dat hen doet leven zonder de mogelijkheid bierschuim weg te vegen uit een dichte dos kinharen.

 

Naast Barbe ‘d Or, dat smaakt zoals blond bier moet smaken, maken ze bij Verhaege ook een Barbe Ruby van gemengde gisting en een Barbe Noir; Een lichtvoetige Stout met dezelfde naam als een bekende Engelse piraat. Conchita Wurst ten spijt, is de baard helaas ook al vaak symbool gebleken voor toxische masculiniteit, met als ultieme exponent niet de zwart- of de roodbebaarde zeerovers van hun tijd, maar de misogyne Blauwbaard. Deze werd volgens de legende slechtgezind toen een vrouw in zijn mancave binnendrong en een opmerking maakte over de lijken die daar rondslingerden. Het verhaal zou volgens sommigen ook een metafoor voor iets anders kunnen zijn, maar daar kan Bierman zich weinig bij voorstellen. In ieder geval schamen baarddragers aller genders zich tot op vandaag kapot voor de blauwharige vrouwenhater die alle baarden ter wereld een slechte naam heeft gegeven. Bierman weet uit goede bron dat brouwerij Verhaegde net daarom nog nooit een Barbe Bleue gemaakt, hoewel dat zou ook kunnen zijn omdat er geen blauwe mout bestaat.