Gusto

Gusto is het nieuwe bier van brouwerij de Koninck. Bierman was van plan om bij wijze van bladvulling nog wat wetenswaardigheden over Bollekes, Prinskes, Fluitjes en Handjes te schrijven, maar ergens midden vorig jaar is deze brouwerij al de revue gepasseerd. Bovendien staat er een degelijk filmpje op http://www.dekoninck.be/ en met de dictatuur van de audiovisuele media in het achterhoofd, weet bierman dat hem bij een goedgemaakt filmpje slechts nederig zwijgen rest. Opmerkelijk is die Gusto overigens wel. Meer dan hondervijftig jaar lang maakt De Koninck één enkel universeel bier dat heel Groot Antwerpen maar moet slikken en een paar jaar later hebben ze al een blonde, tripel, winterkoninck en nu ook twee zware en smaakvolle Gusto’s in het aanbod. Niet dat biermans argwaan hiermee nu meteen gewekt is, het gaat tenslotte niet om Trappist-Bitburger of zo, maar als toegewijd onderzoeksjournalist leek enige nadere prospectie toch aangewezen.

Net op het juiste moment bracht een goede vriend van bierman warempel geheel onverwacht een volle fles Gusto mee (Gusto 1833 Golden Blond om precies te zijn, wat iets helemaal anders is al de Gusto 1833 Ruby Red). Na enige dagen eerbiedig naar de fles te hebben gekeken – de gist moest zakken na het transport in de rugzak – hebben we ze samen gedegusteerd. In gedachten zie ik u al de wenkbrauwen fronsen: bierman die geen bier drinkt, maar degusteert? “Heeft hij misschien het groot lot gewonnen”, zo hoor ik u al denken, “voelt hij zich te goed worden voor gewone studerende bierliefhebbers, moet meneer er nog een gegrilde oester bij hebben of zo, … ?” … enfin het gebruikelijke geweeklaag van de zich gepasseerd voelende kleinburger. Geen nood evenwel, snobisme is mij nog steeds geheel vreemd - voor zover zelfonderzoek toereikend is om de kenmerken hiervan bij het eigen subject te identificeren - ik eet nog altijd elke morgen boterhammen met choco terwijl ik eerst de sportpagina’s lees in mijn gazet. Dit laatste maakt mij wel een ontegensprekelijk volstrekt onopmerkelijk deel van het klootjesvolk, maar dit neemt niet weg dat het nieuwe bier van De Koninck wel gewoon de naam “Gusto” gekregen heeft en dat het overal omschreven wordt als een fijn en fruitig degustatiebier. Wie is bierman dan om tegen de massa in te gaan. Het is gewoon eerder moeilijk om dit bier te niet te degusteren.

De droge afdronk, fijne pareling en subtiele fruitigheid die zowat overal door critici wordt omschreven of overgenomen uit het persbericht, heeft bierman overigens zelf wel kunnen ontdekken. Wat verder bijbleef was dat in dit bier, net als in enkele gloednieuwe bieren van andere brouwerijen, ook weer vrij bleke mout werd gebruikt. Voor bierman is de Gusto 1833 Golden Blond dan ook vooral een voorzichtig bier, dat inderdaad eerder om aandacht vraagt dan de zintuigen op te eisen. En zo is de cirkel rond en komt bierman weer bij het degusterenen laat dat nu ook net de laatste mode zijn. U weet wel: onthaasting, vereenvoudiging, slow food enzo. Enfin brouwerij De Koninck gaat mee met zijn tijd en hun eerste volwaardige hergiste bier is goed gemaakt, lekker, origineel (er staat eens geen abdij of kasteel op het etiket) en vrij degelijk vormgegeven

“Antwerpen is de hoofdstad van Vlaanderen, de rest is parking”, zo zeggen studenten mij soms als zwanzend. Gusto is alvast een argument om te gebruiken als ze van de parking om uitleg komen vragen.

Pater Lieven

Enige tijd geleden smaakte bierman het grote genoegen om het blijde huwelijk van zijn schoonbroer te mogen vieren. Bierman is natuurlijk een man van de wereld, aangezien bier van de wereld is en man geen verdere uitleg behoeft. Daarom nam bierman zijn tweewekelijkse douche drie dagen te vroeg, trok zonder morren op deze bloedhete maar gezegende dag, zes lagen door het verzamelde vrouwvolk geschikt bevonden kleding aan en woonde geduldig en vreugdevol ceremonie en recepties bij. Omdat bierman elk jaar een jaar ouder wordt, kan hij zich overigens al menige receptie herinneren waar bier rijkelijk vloeide. Zo staan de recepties van deze universiteit bekend om het feit dat er regelmatig een vat Koninck wordt aangeslagen. Meer extralegale voordelen moet een mens zich in zijn leven niet wensen. Ook trouwde een vriend van bierman in de achtertuin van Haacht, met een schier onoverkomelijke hoeveelheid Campusbier in voorraad. Op het einde van die receptie had bierman het bruidspaar wel kunnen kussen van vreugde (wat hij dan ook ten overvloede gedaan heeft).Verder herinnert bierman zich eerder bieren en locaties, maar niet altijd meer de blijde gebeurtenis die eraan vasthing: Ename in de Parochiezaal van Asper, Hoegaarden in de tuin van het kasteel van Vlierbeek en natuurlijk zijn eigen trouwreceptie in De Pinte (in Bierbeek was niets meer vrij) met Duvel. Terugkijken op het leven, kan bierman enkel vreugde vinden. Natuurlijk zijn er mensen die liever champagne, Campari, cola, water of witte wijn drinken op een receptie. Ze bestaan en doen geen kwaad. Bierman heeft een grote hart waar plaats is voor iedereen. Maar bij de schoonbroer, was het dus een vierkantshoeve in Ronse en er was Pater Lieven. En nu bierman er zo over nadenkt: er is geen bier met een toepasselijkere naam om op een huwelijk te schenken. “Pater”, verwijzen naar het vaderschap en vruchtbaarheid van het huwelijk en “Lieven”, een beetje jammer van het meervoud, maar toch de liefde die het koppel samenbracht. Bierman werd er warempel een beetje melancholisch van. De blonde heb ik dan ook gedronken op de gezondheid van het koppel. De bruine voor mezelf en voor de smaak.

Nog meer tot aanbeveling strekt het feit dat de Pater Lieven een echt feestbier is. Het werd door brouwerij Van den Bossche in Sint-Lievens-Esse ontworpen als feestbier in 1957 voor de toenmalige Liviniusfeesten (die elke 50 jaar worden gevierd). Het is de grote verdienste van de brouwer dat hij de smaak ook duidelijk afgestemd heeft gekregen op feestgedruis en tooggesprekken. De blonde is knapperig en smaakvol, maar heeft een licht body en een zeer aanvaardbare 6,5 alcoholpercentage. De bruine heeft combineert deze laatste twee kenmerken met een smakelijke mout en rooktoets. Onze nationale topbieren zouden op een doorsnee volksfeest misschien kopje onder gaan te midden van het dessertbuffet, de wafelenbak, hotdogs, de Marie-Louise en DJ Dave. Maar ook onze multinationale subtoppers – voor de hand liggend als ze zijn – maken net iets te kwistig gebruik van vergiste en onvergiste suikers om nog vlot verteerbaar te zijn op een feest. Pater Lieven doet waarvoor hij gemaakt is: op een smakelijke manier de dorst lessen in vol feestgedruis zonder op de maag te wegen. Wie doet het hem na?