Een paar weken geleden ging er een nieuwe editie door van Open Brouwerijendag, wat gewoonlijk wel garant staat voor alweer een hoogtepunt van het jaar. Bierman ging dan ook plichtsgetrouw op onderzoek uit naar Brouwerij Roman met in het achterhoofd de mogelijkheid om hier later een klein tekstje over te kunnen plegen.
Meer dan een gewone brouwerij is Roman eigenlijk een gigantische plaatsverspillende brouwsite met mooie residentiële gebouwen in Oostenrijkse stijl, een monster van een brouwschip in statige baksteen en glimmend koper, een afvullijn in goedgebruikte fabrieksloodsstijl en een binnenkoer die even groot is als al de rest samen (de spingkastelen staan er waarschijnlijk niet altijd). Vooral het aan de straat gelegen fabrieksgedeelte kan eigenlijk onmogelijk méér brouwerij uitstralen dan daar bij Roman. Bierman was dus al redelijk onder de indruk bij het betreden van deze biertempel en het leek inderdaad wel alsof de machtige omkadering het koperwerk vanbinnen meer deed blinken dan in andere brouwerijen. Toch was het vooral de oude stoominstallatie die gebruikt werd voor de koeling bij het brouwen van Pils die ronduit indrukwekkend was. Net deze installatie toont de betekenis van Roman in volle glorie als een brouwerij die erin slaagde om de omslag te maken naar lage gisting, daar waar zoveel andere brouwers uit de markt gingen of noodgedwongen innoveerden met de meest fantastische brouwsels. Een beetje verder stond Bierman overigens tussen een lange rij stalen pilskuipen en het daagde hem dat dit eigenlijk de eerste keer was dat hij een brouwerij met lage gisting bezocht, na heel wat zinken open kuipen, lange rijen eiken vaten, talloze tanks in allerhande soorten en maten voor de hoge gisting, was dit de eerste keer dat Bierman zich omgeven wist tussen hectoliters lage gisting. Voorwaar een moment om even stil van te worden (ware het niet dat de industriële afvullijn een beetje verder op volle toeren draaide – ook dat is telkens weer een plezier om te zien).
Met een bonnetje mocht Bierman ook gratis iets drinken (bedankt hiervoor Roman). Het Roman Oudenaards Bier werd een paar jaar terug omgedoopt tot Adriaan Brouwer. Er staat een schitterende beschrijving van dit bier op de site van Roman (www.roman.be) en het is ook een lekker bier, maar in dit genre heeft Bierman eigenlijk stiekem een voorliefde voor meer wrange toetsen zoals die bijvoorbeeld in de Oudenaardse Felix van vroeger zaten of voor de spontane zurigheid in de al even Oudenaardse Liefmans Oud Bruin. In vergelijking met deze monumenten is de Adriaan Brouwer een erg veilig bier en Bierman kan zich niet van de indruk ontdoen dat het er met de jaren veiliger op wordt. Dan is de nieuwe Adriaan Brouwer Black Gold een veel indrukwekkender bier. Helaas was een ijskoude versie die Bierman dronk op het terras van de biertent bij de brouwerij, in volle zon, met een live optreden van een Sinatra imitator op de achtergrond, niet echt de ideale setting om complexe aroma’s op het spoor te komen. Verder brouwen ze bij Roman voor zowat heel de streek – inclusief alle parochiezalen – nog de verdienstelijke Enames, de lekkere Romy Pils, de sfeervolle Special in Engelse stijl, Mater Witbier, Sloeber (een Duvelkopie en het merk van Baltazar Boma) en een overbodige luxepils met de naam Black Hole.
En daarmee vormt de brouwerij een indrukwekkend stukje brouwgeschiedenis dat hopelijk nooit verloren zal gaan en tegelijk is het een levende brouwerij met een ruim assortiment zeer degelijke bieren. Ze hebben niet meteen een jong en dynamisch imago zoals onze grote multinationale pilsbieren (soms wordt er wel wat onterecht gegniffeld met de Romy Pils) maar met de aanstormende vergrijzing is dat volgens Bierman veel meer een voordeel dan een nadeel.
Meer dan een gewone brouwerij is Roman eigenlijk een gigantische plaatsverspillende brouwsite met mooie residentiële gebouwen in Oostenrijkse stijl, een monster van een brouwschip in statige baksteen en glimmend koper, een afvullijn in goedgebruikte fabrieksloodsstijl en een binnenkoer die even groot is als al de rest samen (de spingkastelen staan er waarschijnlijk niet altijd). Vooral het aan de straat gelegen fabrieksgedeelte kan eigenlijk onmogelijk méér brouwerij uitstralen dan daar bij Roman. Bierman was dus al redelijk onder de indruk bij het betreden van deze biertempel en het leek inderdaad wel alsof de machtige omkadering het koperwerk vanbinnen meer deed blinken dan in andere brouwerijen. Toch was het vooral de oude stoominstallatie die gebruikt werd voor de koeling bij het brouwen van Pils die ronduit indrukwekkend was. Net deze installatie toont de betekenis van Roman in volle glorie als een brouwerij die erin slaagde om de omslag te maken naar lage gisting, daar waar zoveel andere brouwers uit de markt gingen of noodgedwongen innoveerden met de meest fantastische brouwsels. Een beetje verder stond Bierman overigens tussen een lange rij stalen pilskuipen en het daagde hem dat dit eigenlijk de eerste keer was dat hij een brouwerij met lage gisting bezocht, na heel wat zinken open kuipen, lange rijen eiken vaten, talloze tanks in allerhande soorten en maten voor de hoge gisting, was dit de eerste keer dat Bierman zich omgeven wist tussen hectoliters lage gisting. Voorwaar een moment om even stil van te worden (ware het niet dat de industriële afvullijn een beetje verder op volle toeren draaide – ook dat is telkens weer een plezier om te zien).
Met een bonnetje mocht Bierman ook gratis iets drinken (bedankt hiervoor Roman). Het Roman Oudenaards Bier werd een paar jaar terug omgedoopt tot Adriaan Brouwer. Er staat een schitterende beschrijving van dit bier op de site van Roman (www.roman.be) en het is ook een lekker bier, maar in dit genre heeft Bierman eigenlijk stiekem een voorliefde voor meer wrange toetsen zoals die bijvoorbeeld in de Oudenaardse Felix van vroeger zaten of voor de spontane zurigheid in de al even Oudenaardse Liefmans Oud Bruin. In vergelijking met deze monumenten is de Adriaan Brouwer een erg veilig bier en Bierman kan zich niet van de indruk ontdoen dat het er met de jaren veiliger op wordt. Dan is de nieuwe Adriaan Brouwer Black Gold een veel indrukwekkender bier. Helaas was een ijskoude versie die Bierman dronk op het terras van de biertent bij de brouwerij, in volle zon, met een live optreden van een Sinatra imitator op de achtergrond, niet echt de ideale setting om complexe aroma’s op het spoor te komen. Verder brouwen ze bij Roman voor zowat heel de streek – inclusief alle parochiezalen – nog de verdienstelijke Enames, de lekkere Romy Pils, de sfeervolle Special in Engelse stijl, Mater Witbier, Sloeber (een Duvelkopie en het merk van Baltazar Boma) en een overbodige luxepils met de naam Black Hole.
En daarmee vormt de brouwerij een indrukwekkend stukje brouwgeschiedenis dat hopelijk nooit verloren zal gaan en tegelijk is het een levende brouwerij met een ruim assortiment zeer degelijke bieren. Ze hebben niet meteen een jong en dynamisch imago zoals onze grote multinationale pilsbieren (soms wordt er wel wat onterecht gegniffeld met de Romy Pils) maar met de aanstormende vergrijzing is dat volgens Bierman veel meer een voordeel dan een nadeel.
