Chinees Bier

Kwatongen beweren wel eens dat Mao Zedong op de lange mars door China zelf amper een voet voor de andere heeft gezet. Op de vlucht voor de regeringstroepen werd de grote roerganger in een draagstoel meegesleurd over berg en dal door zijn communistische makkers. “Het volk alleen zorgt voor vooruitgang” is een bekend citaat van hem. Om maar te zeggen dat de principes van het communisme al waren doorgedrongen tot bij de gewone mensen, maar dat op de uitvoering nog wat rek zat. Nu wil Bierman zich zeker niet bezondigen aan achterklap. Hij wilde enkel zeggen dat China een raar land is en de zotte kuren van Mao zijn daar een prachtig voorbeeld van. Spijtig dat ze zoveel slachtoffers maakten.

 Naast Europese havens opkopen en Tiktok door de strot van onze jeugd rammen, zijn ze in China tegenwoordig ook bezig met het brouwen van Bier. Aangezien Duitse brouwers in de 19e eeuw zelf naar China zijn getrokken om daar Lager te gaan maken, valt dit evenwel niet onder de hedendaagse schandpaal van de cultural appropriation, maar dus wel nog onder klassieke kolonisatie. Het grootste Chinese bier van dit moment is Snow Beer (eigenlijk letterlijk Sneeuwvlokkenbier). Deze Lager is meteen ook het meest verkocht bier ter wereld met 61 miljoen hectoliter, maar het bier is buiten China zelfs niet te verkrijgen. Lessen in nederigheid geven ze daar in China dus ook.

 Van Confucius is naar het schijnt de uitspraak bekend dat Chinees eten over heel de wereld hetzelfde smaakt. Wie echter ooit de buitengewone loempia’s in restaurant Chau-Long in Niel heeft geproefd weet dat van twee evenwaardige zaken, het ene toch beter kan zijn dan het andere. Op dat gebied verschillen loempia’s, proletariers en Chinese Lagerbieren niet veel van elkaar. Sommige dingen zijn meer gelijk dan andere, zou Bierman er nog wat overbodig aan kunnen toevoegen, maar ook het ene citaat is het andere niet.

Na Snow Beer is overigens Tsingtao is het tweede grootste bier van China. De meeste multinationale brouwers kiezen ervoor om hun productie te lokaliseren, maar Tsingtao is een zeldzaam voorbeeld van een bier dat centraal wordt gebrouwen en nogal omslachtig over heel de wereld wordt verscheept. Het wordt deels gebrouwen met rijst en smaakt proefondervindelijk heel goed bij de loempia’s van Chau-Long in Niel. Het feit Uberkamper even moet glimlachten bij het idee er rijst in Chinees bier zit is waarschijnlijk een weinig racistisch. Maar onwillekeurig is het wel en als ze in China geen moeite doen om cliché’s te doorbreken dan staat Bierman ook redelijk machteloos. Gelukkig is een occasioneel gewetensonderzoek ook iets dat Mao regelmatig aan zijn partijtop oplegde. Op zijn minst in die ene zin is Uberkamper wel nog een goede communist.

En tenslotte leert een blik op de hedendaagse biermarkt in China dat ze daar recent gestopt zijn met het toevoegen van formaldehyde aan hun bier. Dat is een kankerverwekkende stof die wel nog mag gebruikt worden om spaanplaat te maken, opritten te reinigen of gewoon om te mummificeren, maar dus niet meer om bier te ontsmetten. Misschien moet de echte grote sprong voorwaarts van dit vreemde land (naast het bezoek van Eddy Wally in 1995 natuurlijk) daar wel gezocht worden, want aan de culturele revolutie van Mao zal het niet gelegen hebben.

Victoria Strong Blond: durf goed te zijn

Uit het niets gooide AB Inbev in 2020 een nieuw sterk blond bier op de markt dat luistert naar de naam Victoria. Slimmere biercommentatoren dan Bierman analyseerde deze strategische zet en kwamen tot de conclusie dat het om een enorme d*ck move ging van deze multinationale bierfabriek. Het ging volgens hen om de zoveelste tot mislukken gedoemde poging om Duvel de duivel aan te doen. De vorige poging hiertoe was overigens de Jupiler Tauro. Een volstrekt overbodige pils met 8,3 procent alcohol die gebrouwen werd tussen 2008 en 2012 en daarna nooit meer. 

Omdat ook Bierman verkeerdelijk bekend staat als specialist ter zake is hij zo vrij om alsnog en volledig ongevraagd zijn mening te geven over Victoria. Een eenvoudige analyse van de reclamefilm bij de lancering van dit bier maakt hierbij veel duidelijk. In dit inmiddels iconisch geworden filmpje komt namelijk een sterk blond vrouwspersoon binnen in een café waar allerhande boven- en onderliggende duivels in diverse daden van ontucht en onmatigheid verwikkeld zijn. Zij trotseert evenwel de boosaardige blikken van het verdorven cliënteel, alsmede de schampere opmerkingen van de kastelein en bestelt een Victoria, waarna zij zich (afhankelijk van de interpretatie) out als of transformeert tot een engel door letterlijk haar vleugels uit te slaan. 

De theologie leert Bierman evenwel dat engelen geen geslacht hebben en dat deze persoon bijgevolg op dit onderscheidende moment ophoudt om lichamelijke geslachtskenmerken te hebben, wat meteen de gepijnigde blikken van de stomme duivelen verklaart die zich in hun verlangen naar nog meer ontucht alleen al om anatomische redenen gefrustreerd weten. Dat maakt van Victoria veel meer dan een simpele aanval op de Duvels van deze wereld. Voor ABInbev is elk café een microcosmos, die plaatsvervangend model staat voor het leven zelf en waar de dichotomie tussen goed en kwaad een onoplosbare spanning creëert. Gender zet personen vast en dwingt hen om de rol van hoer of maagd op zich te nemen waarbij bier als de brandstof fungeert die deze helse molen tot aan het einde der tijden draaiende houdt. Wie consumeert had voor Victoria op de markt kwam slechts de keuze tussen volledig overgave of geheelonthouding. Met Victoria toont ABInbev ons de derde weg, die van de engel die het geslacht overstijgt en de zondeval overwint. Het is het ultieme non binaire bier dat alles wat vastzit losmaakt, mensen hun vleugels laat uitslaan om ze daarna als motten de nacht in te laten wegwieken.

Laten we dus allemaal AB Inbev dankbaar zijn om dit bier. Omwille van al het bovenstaande en ook omwille van het feit dat dit bier het aandurft om goed te zijn, in tegenstelling tot Jupiler Tauro dat eigenlijk niet te zuipen was. 

Achel en de dood

Net als de rest van de christelijke wereld is Bierman ervan overtuigd dat de geschiedenis een opgaande lijn vormt, waaraan op het einde de voltooiing van alle mensenwerk wacht. Toegegeven: de klok van de Dag des Oordeels staat sinds dit jaar op negentig seconden voor een nucleair armageddon en de vier ruiters van de Apocalyps zadelen hun magere paarden dagelijks om ziekte, oorlog, honger en dood te verspreiden onder de mensenschare. Een mens zou van minder de moed dreigen te verliezen. Edoch, Thomas van Aquino zegt dat wanhoop een zonde tegen de liefde is en wie is Bierman om hem daarin tegen te spreken? De Katholieke Kerk sleurt – met veel vallen en opstaan – al anderhalf millennium een visioen van een nieuw Jeruzalem doorheen de tijd waar lijden en dood niet meer bestaan en misschien werken of studeren er mensen overal ter wereld niet enkel voor zichzelf, maar uit het oprechte verlangen om de wereld beter achter te laten dan hoe ze hem hebben aangetroffen.

Wie evenwel zoals Bierman alert is voor de tekenen des tijds, die zal vorige maand ongetwijfeld een gevoelige vertraging in de vaart der volkeren waargenomen hebben. Het bier van de Achelse kluis – ergens diep in Limburg op de grens met Nederland gelegen – werd verkocht aan een private ontwikkelaar en het bier mocht zichzelf na 25 jaar geen trappist meer noemen. Sic transit gloria mundi.

De geboorte van een bier wordt doorgaans met grote trom aangekondigd. Bierman herinnert zich die van Achel nog levendig en later heeft hij bezieler en abt van Achel Dom Marc Galland enkele keren mogen ontmoeten in de Abdij van Orval, alwaar hij zijn oude dag doorbracht in de wetenschap dat zijn taak op aarde de voltooiing naderde. De dood van een bier daarentegen blijkt doorgaans enkel uit het feit dat het niet meer in de winkelrekken te krijgen is. Het is daarom met een bier zoals met een paradigma: een burcht die niet ingenomen, maar verlaten wordt. Dat in het geval van Achel de burcht uitzonderlijk wel Urbi et Orbi gesloopt wordt met vers ondernemingskapitaal, lijkt koren op de molen van degenen die roepen dat het einde deze keer echt wel nabij is. Gelukkig is Bierman er nog in deze duistere tijden om u eraan te herinneren dat Achel als abdijbier zal blijven vloeien en dat ook de enige drie trappisten die er echt toe doen (Westmalle Dubbel, Rochefort 12 en Orval) onbedreigd blijven bestaan. Zolang die drievuldigheid niet instort, blijft wanhoop een zonde en blijven werken of studeren onverkort zin hebben.

Gordon Xmas: Een milde satire over de Universiteit Antwerpen

Zoals u ongetwijfeld weet, geachte lezer, is Dr. Gordon Freeman is een theoretisch fysicus die na een mislukt experiment gedwongen wordt om het menselijk ras te verdedigen tegen vuige buitenaardse wezens. Zo gaat dat nu eenmaal met gedegen wetenschappelijk onderzoek. Het ene moment schrijven wetenschappers wat formules op een bord, het volgende moment veroorzaken ze een buitenaardse invasie. Bierman zegt niet dat het de UAntwerpen ook kan overkomen, maar iedereen die hij erover aanspreek zegt hetzelfde: “als het ergens zou gebeuren, dan vermoedelijk wel hier.” Wel heeft hij aan onze rector heeft gevraagd om tijdens de Kerstvakantie de deuren van de alle labo’s op slot te doen zodat een gebeurtelijke vijandelijke overname van de Universiteit aanzienlijk vertraagd wordt door een combinatie van gesloten deuren en boze conciërges. Als Kiev de Russen kan tegenhouden, waarom wij dan niet de rest van het universum?

Op de vraag of het niet allemaal al veel te laat is en de hoogste echelons van onze instelling niet al lang geleden zijn overgenomen door aliens, kan Bierman alleen maar aanzetten tot antwoord geven. In de eerste plaats is er is al de koude fusie geweest tussen de drie Antwerpse universiteiten om de UAntwerpen tot stand te brengen. Wie weet of er daarbij niet stoemelings een portaal naar een andere dimensie geopend werd? Een teken aan de wand is ook het feit dat we ons meer en meer omringd weten door filialen van de Katholieke Universiteit Leuven in een poging om ons te isoleren van de rest van de samenleving. Maar meest veelzeggend zijn natuurlijk de examens, die ogenschijnlijk enkel tot doel hebben na te gaan of we rijp zijn om geoogst te worden door onze nieuwe leiders. XCOM laat groeten.

Het zijn allemaal geen bewijzen natuurlijk, maar voor wie goed kijkt tekent er zich toch duidelijk een patroon af. De invasie is misschien al in volle gang met als meest onderscheidende moment de afschaffing van de onbeperkte hoeveelheid fritten en mayonaise in het studentenrestaurant waardoor studenten en werknemers onbarmhartig veroordeeld werden tot een koolhydraten– en vetarm dieet. Later werd het studentenrestaurant overigens ondubbelzinnig omgedoopt tot KOMIDA (Komité voor Interstellaire Dialoog met Aliens). Wie wil weten waar de echte macht in onze instelling ligt moet misschien daar maar eens gaan eten om te proberen een glimp op te vangen van het interdimensionaal portaal dat volgens de geruchten in de koude keukens tussen de broodjes headkrabsalade ligt.

Overigens vervelt Gordon Freeman in Half-Life van bebrilde wetenschapper tot legendarische verzetsheld, die tegen wil en dank een van de belangrijkste leiders wordt in de oorlog tegen de interdimensionale invasie. Natuurlijk is Bierman bereid deze rol op zich te nemen mocht het hem desgevallend gevraagd worden en komen met een marktconform loon en maaltijdcheques. Toch lijken hem de voltallige redactie van Dwars of zowat elke ouderejaars van de Verkenningsdagen meer geschikt voor de rol van wetenschappelijk geschoolde verzetshelden tegen wil en dank.

Het belangrijkste wapen in de strijd van Gordon Freeman is natuurlijk de Zero Point Energy Field Manipulator of kortweg Gravity Gun. Het is een wapen dat de zwaartekracht dusdanig verstoort dat het getal drie eenvoudigweg ophoudt te bestaan. De emotionele leegte die het afvuren dit wapen achterlaat, wordt aansluitend opgevuld met Gordon Xmas. Wat wijwater doet met vampieren doet Gordon Xmans namelijk met interdimensionale aliens: de naam van een legendarische verzetsheld koppelen aan de verjaardag van Jezus en de belofte op genoeg eten en drinken om iedere buitenaardse invasie af te slaan.

Gordon Xmas is overigens een kerstbier dat zo alomtegenwoordig is dat het soms wat smalend de Cara van de kerstbieren wordt genoemd. Dat is onterecht omdat het wel degelijk om een goed gemaakt bier gaat met een stevige basis van mout en suiker, maar ook genoeg oudere smaken als hout en karamel om interessant te zijn. Het bier heeft een aanzienlijke body en ruim voldoende alcohol om studenten in geval van nood snel onontvankelijk te maken voor buitenaardse propaganda. Ongewenste bijwerking is dat dit ook het geval is voor elke vorm van informatieoverdracht middels colleges of studie.

Rest Bierman nog op te merken dat Gordon een oud Keltisch woord is voor heuvel nabij een moeras. Laat dat dus de lakmoesproef zijn: Pas als Campus Drie Eiken zal omgedoopt zijn tot Campus Gordon Xmas zal deze instelling echt gered zijn. Tot die tijd blijft het - voor ons ingewijden - behelpen met het gelijknamige bier.

Bierman wens u ondanks alles toch een Zalig Kerstfeest en veel succes met de examens toe!

Barbe d’Or en andere baarden

In zijn crassa ignorantia - (voor de onwetenden: een onwetendheid die zo massief is dat schuldig wegkijken mag vermoed worden), heeft Bierman altijd in de illusie geleefd dat een baard een gezichtsattribuut is dat uitsluitend bij mannen thuishoort. Natuurlijk waren er begin vorige eeuw tal van reizende circussen waarin bebaarde vrouwen en andere wonderen der menselijke anatomie brutaal te kijk werden gesteld, maar het feit dat iets een plaats krijgt op een rondtrekkende foor mag toch wijzen op het buitengewone karakter ervan, alsmede op de volslagen wereldvreemdheid van het publiek. Het was pas toen zangeres Conchita Wurst in 2014 het Eurovisiesongfestival won dat Bierman genezen werd van zijn eigen wereldvreemdheid en dat een baard voor hem tot gemeenschappelijk bezit voor alle mensen werd. Het was een mooie avond en hij is er haar nog steeds dankbaar voor.

 

Barbe d’Or is een bier dat diep in West-Vlaanderen gebrouwen wordt door brouwerij Verhaege. De naamgevende gouden baard verwijst naar het wapenschild van een van de voorouders van de brouwerij. Daarbij kan Bierman enkel maar goedkeurend knikken, want een baard moet zo ongeveer het best mogelijke symbool zijn voor iedere zichzelf respecterende brouwerij. Iedere bierliefhebber zou minstens een keer in het leven het genoegen moeten smaken om midden in de winter naast een laaiend haardvuur te zitten en een gigantische hap sneeuwwit schuim uit een glas te nemen, gevolgd door een paar grote slokken krachtig bier en afgesloten met het breeduit afvegen van knevel en baard met de rug van de hand zodat de schuimvlokken in het rond vliegen. Bierman kan zich de warme gloed in de ogen en de een glimlach op de lippen al voorstellen die bij dit onsterfelijke ritueel hoort en sinds Conchita Wurst weet hij dat mensen over alle genders heen elkaar kunnen vinden in dit eenvoudige maar rijke gebaar. Een gebaar dat helaas voor sommigen toch steeds een verre droom zal blijven bij gebrek aan noemenswaardige gezichtsbegroeiing. Misschien komt er ooit een tijd dat we ons zullen vergapen aan baardloze mensen en het wrede lot verwensen dat hen doet leven zonder de mogelijkheid bierschuim weg te vegen uit een dichte dos kinharen.

 

Naast Barbe ‘d Or, dat smaakt zoals blond bier moet smaken, maken ze bij Verhaege ook een Barbe Ruby van gemengde gisting en een Barbe Noir; Een lichtvoetige Stout met dezelfde naam als een bekende Engelse piraat. Conchita Wurst ten spijt, is de baard helaas ook al vaak symbool gebleken voor toxische masculiniteit, met als ultieme exponent niet de zwart- of de roodbebaarde zeerovers van hun tijd, maar de misogyne Blauwbaard. Deze werd volgens de legende slechtgezind toen een vrouw in zijn mancave binnendrong en een opmerking maakte over de lijken die daar rondslingerden. Het verhaal zou volgens sommigen ook een metafoor voor iets anders kunnen zijn, maar daar kan Bierman zich weinig bij voorstellen. In ieder geval schamen baarddragers aller genders zich tot op vandaag kapot voor de blauwharige vrouwenhater die alle baarden ter wereld een slechte naam heeft gegeven. Bierman weet uit goede bron dat brouwerij Verhaegde net daarom nog nooit een Barbe Bleue gemaakt, hoewel dat zou ook kunnen zijn omdat er geen blauwe mout bestaat.