St. Feuillien Saison

Van alle bestaande en vergeten biersoorten valt de Henegouwse Saison nog het moeilijkst te omschrijven. In zijn ‘Great Beers of Belgium’ beschrijft de grote Michael Jackson zaliger bladzijden lang deze biersoort compleet met veranderingen doorheen de tijd, nuances, varianten en uiteindelijk ook gelijkenissen en verschillen met de Noord Franse Bières de Garde en Vlaamse Seizoensbieren. Andere grote biergeleerden maakten er zich iets eenvoudiger van af door te stellen dat Saison als bierstijl simpelweg niet bestaat.

Het betoog van Jackson komt er in grote mate op neer dat de klassieke Saison waarschijnlijk op het einde van het brouwseizoen werd gebrouwen door de vaste knechten op de Henegouwse boerderijen, net voor het te warm werd om nog bier te maken met wilde gisten. Het resultaat zou een amberkleuring, goed doorsmakend en dorstlessend bier zijn, met eerder laag alcoholpercentage, waarin eventueel graanoverschot kon verwerkt worden en dat gedurende heel de zomer drinkbaar zou blijven. Het bier was vooral bedoeld om seizoensarbeiders van drank te voorzien, maar werd later het hele jaar door populair (en dankzij koeltechnieken ook gebrouwen) in de Waalse steenkoolbekkens en metaalindustrie.

Tot voor kort was de traditionele Saison eerder zeldzaam, maar vooral vanuit Amerika groeide de interesse voor (en vraag naar) deze bierstijl enorm. Van een moderne interpretatie van Saison wordt vandaag wel verwacht dat deze blond en goed doorgehopt is met een duidelijk hoger alcoholpercentage en dat er scherpe, zurige of aardachtige smaken doorkomen bij het drinken.

Hoewel de Saison van St. Feuillien in Henegouwen gemaakt wordt, is het toch een relatief recent bier dat ontwikkeld werd om in te spelen op de Amerikaanse markt, waar vaak de term ‘Farmhouse Ale’ gebruikt wordt. Vandaar dat de brasserie St. Feuillien dit bier duidelijk onderscheidt van haar klassieke gamma abdijbieren. De Saison is weinig verassend (maar wel zeer gewaardeerd) drooggehopt en ongefilterd. In het begin werd het bier nog afgevuld op magnum flessen, maar tegenwoordig is het vooral in blik beschikbaar. In principe is het niet onlogisch om een bier dat bedoeld is om dorstlessend en goed doordrinkbaar te zijn af te vullen in blik, eerder dan de wat meer omslachtige grote flessen die een heel ritueel en glaswerk vereisen. Het is telkens weer een waar genoegen om op een mooie zomeravond  een blik goed gekoelde Saison open te trekken na een broeierige dag hard werken. De enige vraag die overblijft is natuurlijk wat er gebeurd is met de hergisting op fles nu het bier afgevuld wordt in blik. Voor de volledigheid deed Bierman hierover navraag bij de brouwerij. Omdat Bierman zelf ook wel eens wat durft aarzelen met antwoorden op een elektronisch bericht, is hij vanzelfsprekend de laatste die dit bij de brouwerij van St. Feuillien ten kwade zou duiden. Maar dat neemt niet weg natuurlijk dat er tot op vandaag een hergisting in het luchtledige blijft hangen.