Iets zinvol zeggen over de Schieve Tabernak van
de nieuwe Brusselse brouwerij De La Senne moet zowat de grootste uitdaging zijn
waar Bierman al voor gestaan heeft. In de eerste plaats omdat hij het bier
rechtstaand vermocht te proeven op de koude koer van het Vlaams
gemeenschapscenter Elzenhof bij het brouwen met de gasten van Malt en Mout. In
alle eerlijkheid kan Bierman met geen mogelijkheid meer zeggen hoe dit bier
smaakte. Het enige dat nog een beetje bij is gebleven is de eerder bleke kleur
en hagelwitte schuimkraag die vaker voorkomt wanneer ongemoute granen gebruikt
worden (in dit geval rogge). Een paar keer klikken op het wereldwijde web maakt
duidelijk maken dat de Schieve Tabernat een complex bier is waar veel smaken in
samenkomen. Maar voor wie alle smaken van wat meer complexe bieren wil ervaren
zijn nu eenmaal warmere temperaturen en grotere aandacht een absolute noodzaak.
Overigens was het bier wel lekker, verfrissend en dorstlessend, wat toch ook
geen onbelangrijke eigenschappen zijn.
Een tweede obstakel op het pad naar een
samenhangende bespreking is het verhaal achter dit bier. De brouwers van De La
Senne hebben een aantal titels in eigen beheer en brouwen daarnaast nog voor
een aantal bevriende microbrouwerijen. De Schieve Tabernak maken ze in
samenwerking met de Canadese brasserie Trou Du Diable. Het prachtig vormgegeven
etiket in de tradities van de Senne, geeft zijn betekenis niet meteen prijs.
Afgebeeld staat een priester die gezeten in een scheef tabernakel het schielijk
overlijden van een duivel beweent terwijl het heilig sacrament rondom hem op de
grond gestrooid ligt en buiten een apocalyptisch onweer woedt. Voorwaar een
satanistisch visioen van het brave en veilige soort dat Bierman doet denken aan
de monumentale roman ‘Là-Bas’ van Joris-Karl Huysmans. Verder betekent een Schieve Architect in de
Marollen gewoon een complete prutser, waarbij verwezen wordt naar de ‘chief’
architect van het Justitiepaleis die de helft van de buurt sloopte om zijn
project te realiseren. Ook “Tabernac” staat sinds jaar en dag geboekt als een Canadees
krachtwoord. Dus misschien is de naam van het bier wel een dubbele vloek waar
zelfs de duivel van plat gaat. Maar hoewel Bierman gediplomeerd theoloog is,
slaagt hij er verder niet in om kop of staart te krijgen aan de allegorische
voorstelling op het etiket. Waarschijnlijk ontbreekt hem een cruciaal element
dat in de binnenstad van Brussel tot het collectieve geheugen behoort. Benieuwd
of iemand hem uit zijn onwetendheid kan verlossen.
Rest Bierman nog te zeggen dat voor wie in
Brussel is en even wat minder zin heeft in een zure Gueuze, de brouwsels van De
La Senne een smakelijk alternatief bieden, waarbij de heren brouwers bovendien
nog heel wat moeite doen om de ziel van de stad op een hedendaagse manier in de
fles te krijgen. Een stad zonder brouwerijen is een dode stad.
