Bierqueer

Omdat Bierman in deze dichtgeplamuurde dagen veel tijd heeft om na te denken, brak bij hem totaal onverwacht maar glashelder het besef door dat bier eigenlijk een grote gelijkmaker is. In de eerste plaats natuurlijk omdat enkel de bellen van de vrouwelijk hopplant als smaakmaker en bewaarmiddel aan de meeste bieren worden toegevoegd. Hierdoor vormt bier een belangrijke (om niet te zeggen de enige) bron van oestrogeen vormen voor de gemiddelde man. Sommige wetenschappers wijzen er met een fijne glimlach op dat de klassieke bierbuik eigenlijk geen verband houdt met een te hoge calorie-inname maar met beginnende borstvorming. Hoe dan ook: het is een opmerkelijke vaststelling dat een paar eeuwen terug, in een tijd waarin vooral vrouwen de roerstok in de brouwerij hanteerden, het oestrogeen rijkelijk over de wereld is beginnen vloeien.

“Ach, männlich, weiblich - das sind doch bürgerliche Kategorien” leest Bierman nog bij een collega blogger over Parfum en gelijk hebben ze daar in reukland. Want zoals geuren zich mengen in de lucht die we allemaal inademen, zo raakt ons tijdsgewricht onherroepelijk vermengd in genderdivers leven en laten leven. En dus bedacht Bierman - die intussen ook lekker ruikt - dat zelfs een matige consumptie van pakweg Rochefort of Omer bewijst dat de keuze om naar bloemen of muskus te ruiken, al dan niet over gevoelens te praten en mensen te verdelen in allerhande afgebakende categorieën eigenlijk het gevolg is van een overgestimuleerde prefrontale cortex, de plaats in ons hoofd waar mensen plannen maken en impulsen onderdrukken. Aangezien alcohol direct inwerkt op de prefrontale cortex en hop naast al het bovenstaande, ook nog een natuurlijk kalmeringsmiddel is kan Bierman proefondervindelijk bevestigen dat bier een toverdrank is die mensen verzoent met de wereld en met elkaar. Het afgelopen jaar heeft ondertussen ook aangetoond dat het leven vooral iets is dat mensen overkomt terwijl ze plannen maken.

Natuurlijk bestaan er ook biermensen van de strikte observantie die bieren liefst in een overzichtelijk aantal categorieën indelen, smaakpaletten naar Frans model uit elkaar leggen met behulp van voorgedrukte schema’s en brouwerijen opdelen naar het aantal hectoliters dat ze jaarlijks produceren. Zelfs de cafés zitten in hun hoofd gevangen in een hiërarchie van voetbalkantine over volkscafé tot bruine kroeg en droge knijp. Het is een troostrijke gedachte dat bier gewoon tussen al die harde bubbels doorvloeit en moeiteloos en zonder onderscheid ieders dorst probeert te lessen. Er bestaat overigens ook Biervolk dat ongegeneerd een scheut grenadine bij de Rodenbach kapt of Westmalle dubbel met tripel mengt en deze TripTrap met gelukzalige glimlach achteroverslaat. Misschien zijn deze Mängelwesens wel de echte Bierliefhebbers. Of - om het met een boutade te zeggen - bier is Queer omdat het vloeibaar is en de scherpte van de wereld slijt.

Dit alles maar om te zeggen dat het straks, op 17 mei 2021, alweer 31 jaar geleden is dat de WHO homoseksualiteit uit de lijst van geestesziekten schrapte. Sindsdien staat deze dag  bekend als IDAHOT: de Internationale Dag Tegen Holebifobie en Transfobie. Bierman nodigt iedereen alvast uit om samen met hem een frisse ‘mannelijke’ pint, boordevol oestrogeen te drinken en zo onze verkrampte prefrontale cortex meteen wat welverdiende rust gunnen.

Ook vanuit de Uantwerpen zijn er heel wat acties. Zo schrijft onze campusdichtster Esohe Weyden een gedicht voor de drie bibliotheken waarop studenten met raamstiften kunnen reageren. Verder kan je als student eens kijken of je het ziet zitten om meer genderinclusief te communiceren in teksten of onderzoek en ook om je voorkeur voor voornaamwoorden aan te geven in je e-mail handtekening.

Voor een overzicht van al dit moois kan je surfen naar www.uantwerpen.be/communiceer-positief

Uw Bierman (hij / hem / zijn)

Untappd

Reeds lange tijd deden er geruchten de ronde in Biermans onmiddellijke omgeving dat er telefoons met aanraakscherm bestaan, alsmede een toepassing die de naam Untappd draagt en waarin de namen van alle bieren ter wereld terug te vinden zijn. Het idee hierachter zou zijn dat men bij het consumeren van een bier dit kan afvinken van een lijst waardoor het beloningscentrum in de hersenen een kleine stimulans krijgt. Andere voordelen ziet Bierman verder nog in het idee van exhaustieve bierervaring (de krachtige illusie dat een mensenleven volstaat om alle bieren één keer te drinken) en gamification (de krachtige illusie dat bier drinken iets is voor kleuters in een volwassen lichaam).

Zelf drinkt Bierman enkel bier omdat hij ervan overtuigd is dat het hem zal smaken. Een bier bestellen op café is met andere woorden voor hem een eenvoudige beweging van zijn wil die een realiteit tot stand brengt waarin objecten in zijn leefwereld zich schikken naar een hogere orde. Zijn telefoon gebruikt Bierman daarbij enkel om zijn omgeving te informeren dat hij is opgenomen in bovenstaande hogere orde en dus om existentiële redenen vooralsnog het café niet kan verlaten. Overigens maakt Bierman zich bij dit alles sterk dat hij het gros bieren dat de moeite van het drinken waard is voorlopig nog wel uit zijn hoofd kent, maar hij begrijpt dat de diffuse postmoderne geest zich aangetrokken kan voelen tot een toepassing die de onoverzichtelijke hoop bieren in kaart brengt die – mogelijk om goede redenen - buiten de canon vallen.  

En dus bestaan er ook in bierland onwillige slachtoffers van de hedendaagse veelheid die zelfs in een sociale vrijplaats als het café gebukt gaan onder onzekerheid en keuzestress. Voor deze mensen kan de telefoon dan een handig hulpmiddel zijn. Als object geeft het de persoon iets om zich aan vast te houden en als draagbare databank kan het de wilsinspanning bij de keuze voor een bier ontlasten. De gebruiker van dit toestel bestelt dan gewoon een nog niet eerder gedronken bier of probeert een virtuele mijlpaal te bereiken door bepaalde types vaker te drinken (of zou “Hopped Up level 32” iets anders betekenen?). Ook kan het gesprek op café over de toepassing zelf gaan waardoor een zekere kwantitatieve competitie met andere wilsonbekwame gebruikers ontstaat. Bierman wil in het raam van dit bericht zeker niet beweren dat het gebruik van deze applicatie wijst op een obsessieve-compulsieve persoonlijkheidsstoornis als gevolg van een slecht doorlopen anale fase (misschien eerder dat psychologie in handen van kwaadwillende personen een verrassend veelzijdig gereedschap vormt om mensen subtiel te beledigen), maar het kan - bij wijze van experiment - interessant zijn om gebruikers van deze toepassingen aan te moedigen om meer gistrijke bieren te consumeren om te kijken of de symptomen afnemen.

Hoe dan ook, zelfs bij zoiets eenvoudig als het drinken van een bier, kan geen mens ontsnappen aan zijn eigen zijnsconditie. Of, om het met een licht aangepast vers van de Kontichse dichter P.C. Verhulst te zeggen:

Als de wolken varen wij ook zo henen,
Wij zijn niet meer dan wolk en damp
Die eenzaam in de bittere levenskamp
Eens worstelen en daarna zijn verdwenen.

Voor sommige Apps is het leven veel te kort.