Zelf drinkt Bierman enkel bier omdat hij ervan overtuigd is dat het hem zal smaken. Een bier bestellen op café is met andere woorden voor hem een eenvoudige beweging van zijn wil die een realiteit tot stand brengt waarin objecten in zijn leefwereld zich schikken naar een hogere orde. Zijn telefoon gebruikt Bierman daarbij enkel om zijn omgeving te informeren dat hij is opgenomen in bovenstaande hogere orde en dus om existentiële redenen vooralsnog het café niet kan verlaten. Overigens maakt Bierman zich bij dit alles sterk dat hij het gros bieren dat de moeite van het drinken waard is voorlopig nog wel uit zijn hoofd kent, maar hij begrijpt dat de diffuse postmoderne geest zich aangetrokken kan voelen tot een toepassing die de onoverzichtelijke hoop bieren in kaart brengt die – mogelijk om goede redenen - buiten de canon vallen.
En dus bestaan er ook in bierland onwillige slachtoffers van de hedendaagse veelheid die zelfs in een sociale vrijplaats als het café gebukt gaan onder onzekerheid en keuzestress. Voor deze mensen kan de telefoon dan een handig hulpmiddel zijn. Als object geeft het de persoon iets om zich aan vast te houden en als draagbare databank kan het de wilsinspanning bij de keuze voor een bier ontlasten. De gebruiker van dit toestel bestelt dan gewoon een nog niet eerder gedronken bier of probeert een virtuele mijlpaal te bereiken door bepaalde types vaker te drinken (of zou “Hopped Up level 32” iets anders betekenen?). Ook kan het gesprek op café over de toepassing zelf gaan waardoor een zekere kwantitatieve competitie met andere wilsonbekwame gebruikers ontstaat. Bierman wil in het raam van dit bericht zeker niet beweren dat het gebruik van deze applicatie wijst op een obsessieve-compulsieve persoonlijkheidsstoornis als gevolg van een slecht doorlopen anale fase (misschien eerder dat psychologie in handen van kwaadwillende personen een verrassend veelzijdig gereedschap vormt om mensen subtiel te beledigen), maar het kan - bij wijze van experiment - interessant zijn om gebruikers van deze toepassingen aan te moedigen om meer gistrijke bieren te consumeren om te kijken of de symptomen afnemen.
Hoe dan ook, zelfs bij zoiets eenvoudig als het drinken van een bier, kan geen mens ontsnappen aan zijn eigen zijnsconditie. Of, om het met een licht aangepast vers van de Kontichse dichter P.C. Verhulst te zeggen:
Als de wolken varen wij ook zo henen,
Wij zijn niet meer dan wolk en damp
Die eenzaam in de bittere levenskamp
Eens worstelen en daarna zijn verdwenen.
Voor sommige Apps is het leven veel te kort.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten