Kasteelbier

Deze week dronk bierman voor de tweede keer in zijn leven een bruin kasteelbier, hoewel ik bij de eerste gelegenheid gezworen had om dit nooit meer te doen. Al van mijn eerste slok van dit zwarte suikerwater bekroop mij een gevoel van diepe spijt dat ik dit glas had uitgeschonken. Heer, u kent mij toch, mompelde ik nog half om te lachen – ik ben de beroemde bierman, laat u alstublieft deze kelk aan mij voorbijgaan. Maar helaas, de Heer bleef doof voor mijn bede en mijn glas bleef vol.
Bruin kasteelbier is voor bierman echt veel te zoet om nog lekker te zijn. De donkerbruine schuimkraag op dit bier schreeuwt gewoon suiker uit. Sommige bierliefhebbers houden hiervan en combineren dit bier graag met een chocomousse of gebruiken het in stoofvlees om de boel wat te karameliseren. Maar de smaak van kasteelbier valt eigenlijk best te omschrijven als Cola waarvan de zuurheid vervangen is door wat bitterheid en waar voor de volledigheid 11 procent alcohol is bijgekapt. Wie dit in het glas krijgt heeft meteen een volle maaltijd binnen.

Nu de brouwer – Van Honsebrouck in Ingelmunster – zegt het zelf: ik brouw wat de mensen willen drinken. En blijkbaar valt Kasteelbier bij heel wat mensen in de smaak. Als commercieel product is het bier alleszins geniaal: op het moment dat de markt verzadigd was van abdijbieren wist het toch nog een plaats veroveren door abdij te veranderen in kasteel. In al zijn eenvoud blijft het een indrukwekkende successtory uit de tijd dat Knight Rider en The A-Team nog op de TV waren. Van Honsebrouck is dan ook echt het typevoorbeeld van de hard werkende en ondernemende ‘selfmade’ Vlaamse brouwer. Zijn lelijke brouwerij domineert de dorpskern van Ingelmunster, hij was jarenlang shirtsponsor van Club Brugge en naast de brouwerij klust hij bij in het vastgoed. Zijn reclamespotjes verschijnen regelmatig op VTM en toen dorpsgenote Betty uit het Big Brotherhuis stapte had Van Honsebrouck zijn “Big Betty bier” al klaar. Wie bij dit alles Boma-worst (FC De Kampioenen) denkt zit aardig in de buurt maar ondertussen geeft deze brouwer wel werk aan meer dan 70 mensen uit de streek en steunt hij gul het goede doel.

Met middelmatig bier en de juiste marketing kan je de wereld veroveren. Daarvan zijn er in ons land nog voorbeelden te vinden (en daar is op zich niets mis mee). Maar vreemd genoeg is de Brigand, de amberen Duvelkloon van Van Honsebrouck, een zeer lekker bier. De nieuwe Indian Pale Ale moet ik nog proeven, maar als de consument nu meer en meer bitter wil, en (ondertussen al de zoon van) Van Honsebrouck brouwt wat de consument wil, dan ziet de toekomst bierman er nog zonnig uit. Enfin, eerst nog mijn Kasteelbier opdrinken. Het zou zonde zijn om hem weg te kappen, niet?

De erg vreemde site van deze brouwerij: www.vanhonsebrouck.be
Boek: 50 jaar brouwer: mijn verhaal, Luc Van Honsebrouck, Lannoo, 2003