Grimbergen

Na meer dan drie jaar tekstjes schrijven over bier, kost het bierman toch enige moeite om zich nog ietwat accuraat te herinneren welke bieren al de revue passeerden en welke nog maagdelijk blank en onbeschreven zijn. Een kwartiertje vruchteloos graven in zijn veelkleurige herinneringen bracht evenwel soelaas en in een beweging ook een brede glimlach om bierman’s lippen. De maagd en muze was gevonden en haar naam is Grimbergen.

Vreemd eigenlijk dat het abdijbier van Grimbergen tot vandaag aan bierman’s aandacht ontsnapte. Het bier staat op heel wat cafés doorheen ons Vlaanderland op de kaart en als huismerk van Brouwerij Maes (en dus ook van Heineken) ligt het bovendien – al dan niet in promotie – in zowat elke supermarkt van de lage landen. Misschien dat dit bier wel net iets te voor de hand ligt, als zeer klassiek broertje in de Norbertijnenabdij familie van Tongerlo, Leffe en Postel (en bij uitbreiding van andere merken van paters van Maredsous, Affligem, …). Stuk voor stuk gaat het om huismerken van multinationale brouwers, elk met hun eigen variant van blond, bruin, dubbel en trippel en telkens slechts in naam verbonden aan hun abdij.

Grimbergen is dus een bier, een abdij, een dorp en een sterrenwacht. Als dorpje nabij de hoofdstad kent Grimbergen net dezelfde schizofrene tragedie als zowat elk ander slaapdorp in half verstedelijkt Vlaanderen. De lokale verankering van de mensen van het dorp dooft langzaam uit en werkende tweeverdieners komen er vooral slapen in hun nieuwe villa’s.

Als Mira sterrenwacht associeert bierman Grimbergen vooral met in de kou staan kijken naar sterren door een buis met lenzen. De telescoop is bij de lancering van de Hubble overigens volstrekt overbodig geworden en het geheel heeft gezien de nabijheid van onze ’s nacht toch wel erg fel verlichte hoofdstad (zichtbaar vanuit de ruimte) zelfs een beetje een tragisch trekje.

Als bier wordt Grimbergen in Alken gebrouwen. Volgens Google maps ongeveer 200 kilometer verderop. Door de respectabele staat van dienst van dit merk en wat terugvloeiende subsidies mag het wel het recent ingevoerde label (2007) van “authentiek abdijbier” dragen. Maar de inherente tragiek hiervan moge u alvast wel duidelijk zijn geworden. Toch zijn de verschillende varianten van Grimbergen smakelijk op het uitbundige af, zonder al te zwaar op de hand of de maag te liggen. Met een wat lichtere body en een meer sobere afdronk verdient de Grimbergen wel zijn plaats tussen de andere abdijbroertjes en bierman drinkt met graagte een glas schuimende dubbel mee bij een stevig stuk kaas en een korst brood. Recent werd het merk wel opnieuw uitgevonden door de reclamejongens, waardoor er nu naast blond, bruin en trippel, nu ook een Grimbergen Optimo Bruno is (zeg maar een donkere trippel), een Grimbergen Goud (inspelend op de moderne trend om pilsmout te gebruiken voor hoge gisting). Bovendien werd de Cuvée de l’ermitage in het gamma ingepast, wat doorgans het begin van het einde is van een bier. Voor de erg smakelijke Cuvée zou dit erg jammer zijn.

Opmerkelijk genoeg straalt ook de abdij van Grimbergen de tragiek van dorp, bier en sterrenwacht uit. Het logo van Grimbergen is de Fenix, de vuurvogel die uit zijn eigen as herrijst. Het toont de vele tegenslagen die de broeders en paters van Grimbergen doorheen de eeuwen hebben moeten overwinnen met als voorlopige hoogtepunten de verwoestingen na de Franse Revolutie en de verdergaande secularisatie na het tweede Vaticaans concilie, de lancering van de Hubble en de overname door Heineken.