Als een groot computerbedrijf de wereld verovert met een kleine laptop zonder klavier dan kan Bierman daar natuurlijk alleen maar blij om zijn. Als vervolgens de rest van de wereld ook computerschermen begint te maken waar geen analoge knoppen vanonder aanhangen dan heet dat commercie en dat soort nering vormt het smeersel waarmee de wereld zijn toeren draait. Wat overigens niet wegneemt dat Bierman zijn computers graag heeft met knoppen aan, kwestie van tekstjes te kunnen blijven intikken. Bovendien instigeren zowat alle merknamen die beginnen met de generieke letter “i” bij Bierman een volstrekt irrationele vorm van weerstand. Uw weet wel: ipod, ipad, ikea, ik heb hoofdpijn, iwhatever…
Origineel of kopie? Het centrum van het oervlaamse dorpje Buggenhout wordt gedomineerd door twee brouwschepen die op een steenworp van elkaar vrijwel gelijktijdig besloten om champagnebier te maken. Daarmee bedoelen ze overigens dat op het einde van de hergisting op de fles de gistprop uit de ondersteboven gehouden bevroren flessenhals wordt gehaald. Avontuurlijk, gewaagd en ontegensprekelijk een meerwaarde met ook stevige repercussies op de prijs van een fles Deus of Malheur Brut.
Blijft natuurlijk de vraag wie het eerst met dit briljante idee is komen aandraven. Wie met andere woorden het origineel heeft en wie de kopie. Omdat er geen geluidsopnames bestaan van het ongetwijfeld zatte gesprek in een of andere Buggenhoutse kroeg waarin de twee brouwers – natuurlijk om elkaar te overtreffen – hun steeds maar groter wordende plannen op tafel smeten, zal het antwoord op deze vraag wel altijd een mysterie blijven. Bierman heeft echter wel altijd geleerd dat geschiedenis wordt geschreven door de overwinnaars, dus mocht één van de twee brouwers ooit ophouden te bestaan (moge ons land gespaard blijven van deze duistere dag) dan zal het pleit kort daarna ook beslecht zijn.
De term Champagnebier mag overigens al een tijd niet meer gebruikt worden in reclamecampagnes omdat de champagneboeren daar het zuur van krijgen. Maar Bierman mag dat wel nog schrijven zoveel hij wil natuurlijk. Lang leve de vrije meningsuiting. Dus bij deze, beste boerkes uit de Champagne: Voor bierman zijn Deus en Malheur Brut champagnebieren, champagnebieren zeg ik u, champagnebieren potverhierenginder… en laat het mij geen drie keer zeggen.
In het geval van Malheur brouwen ze ook gewoon bier. Bierman had de eer en het genoegen om de Malheur 12 te mogen smaken. Het is wat vroeg op het jaar om al met zo een zware Barley Wine te beginnen, maar smaken deed hij. Het bier houdt combineert de zoetigheid van Kasteelbier met de indrukwekkende Mout en body van Rochefort 12. De alcohol zet pas later in en is een pak steviger dan hij zich laat smaken. Ook dat is typisch voor dit soort bijna zwarte bieren waarin meer grondstoffen zitten dan in de schorren en slikken van het verdronken land van Saefinghe.
Eigenlijk zou bierman wel eens in Buggenhout willen gaan kijken of de autochtonen daar ter plaatse verscheurd worden door de verschrikkelijke keus tussen twee brouwerijen die allebei een paar schitterende bieren in de aanbieding hebben (Bosteels van Deus heeft nog de brouwmonumenten Kwak en Karmeliet op de markt). Er moeten daar toch regelmatig half serieus bedoelde kwinkslagen en woordwisselingen over en weer vliegen al dan niet afgewisseld met een grap die, moest het niet grappig bedoeld zijn, ook wel wat kwetsend zou kunnen overkomen. En dat allemaal onder te kerktoren en het toeziend oog van de Burgemeester en Meneer Pastoor. Het leven moet goed zijn in Buggenhout, want ze maken daar het leven beter in Vlaanderen en de rest van de wereld. Ze brouwen daar meesterlijk bier, op dezelfde manier als een champagneboer zijn champagne maakt, maar met dit verschil dat ze het in Buggenhout niet doen om van hun slechte wijn af te raken.
Origineel of kopie? Het centrum van het oervlaamse dorpje Buggenhout wordt gedomineerd door twee brouwschepen die op een steenworp van elkaar vrijwel gelijktijdig besloten om champagnebier te maken. Daarmee bedoelen ze overigens dat op het einde van de hergisting op de fles de gistprop uit de ondersteboven gehouden bevroren flessenhals wordt gehaald. Avontuurlijk, gewaagd en ontegensprekelijk een meerwaarde met ook stevige repercussies op de prijs van een fles Deus of Malheur Brut.
Blijft natuurlijk de vraag wie het eerst met dit briljante idee is komen aandraven. Wie met andere woorden het origineel heeft en wie de kopie. Omdat er geen geluidsopnames bestaan van het ongetwijfeld zatte gesprek in een of andere Buggenhoutse kroeg waarin de twee brouwers – natuurlijk om elkaar te overtreffen – hun steeds maar groter wordende plannen op tafel smeten, zal het antwoord op deze vraag wel altijd een mysterie blijven. Bierman heeft echter wel altijd geleerd dat geschiedenis wordt geschreven door de overwinnaars, dus mocht één van de twee brouwers ooit ophouden te bestaan (moge ons land gespaard blijven van deze duistere dag) dan zal het pleit kort daarna ook beslecht zijn.
De term Champagnebier mag overigens al een tijd niet meer gebruikt worden in reclamecampagnes omdat de champagneboeren daar het zuur van krijgen. Maar Bierman mag dat wel nog schrijven zoveel hij wil natuurlijk. Lang leve de vrije meningsuiting. Dus bij deze, beste boerkes uit de Champagne: Voor bierman zijn Deus en Malheur Brut champagnebieren, champagnebieren zeg ik u, champagnebieren potverhierenginder… en laat het mij geen drie keer zeggen.
In het geval van Malheur brouwen ze ook gewoon bier. Bierman had de eer en het genoegen om de Malheur 12 te mogen smaken. Het is wat vroeg op het jaar om al met zo een zware Barley Wine te beginnen, maar smaken deed hij. Het bier houdt combineert de zoetigheid van Kasteelbier met de indrukwekkende Mout en body van Rochefort 12. De alcohol zet pas later in en is een pak steviger dan hij zich laat smaken. Ook dat is typisch voor dit soort bijna zwarte bieren waarin meer grondstoffen zitten dan in de schorren en slikken van het verdronken land van Saefinghe.
Eigenlijk zou bierman wel eens in Buggenhout willen gaan kijken of de autochtonen daar ter plaatse verscheurd worden door de verschrikkelijke keus tussen twee brouwerijen die allebei een paar schitterende bieren in de aanbieding hebben (Bosteels van Deus heeft nog de brouwmonumenten Kwak en Karmeliet op de markt). Er moeten daar toch regelmatig half serieus bedoelde kwinkslagen en woordwisselingen over en weer vliegen al dan niet afgewisseld met een grap die, moest het niet grappig bedoeld zijn, ook wel wat kwetsend zou kunnen overkomen. En dat allemaal onder te kerktoren en het toeziend oog van de Burgemeester en Meneer Pastoor. Het leven moet goed zijn in Buggenhout, want ze maken daar het leven beter in Vlaanderen en de rest van de wereld. Ze brouwen daar meesterlijk bier, op dezelfde manier als een champagneboer zijn champagne maakt, maar met dit verschil dat ze het in Buggenhout niet doen om van hun slechte wijn af te raken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten