Emelisse Espresso Stout

Toen Bierman enkele weken geleden aankondigde om de revival van Stout in onze contreien in kaart te brengen, besefte hij reeds dat dit een werk van lange adem zou worden. In de eerste plaats natuurlijk omdat het tegenwoordig blijkbaar makkelijker is om een bier te maken dan om pakweg een ei te koken (Wat misschien een idee kan zijn voor het volgende boek van Piet Huysentruyt). Sinds de dag dat Bierman begon met zijn onnozele tekstjes over bier, alleen maar omwille van het voorrecht voortaan als kenner door het leven te mogen gaan, is het aantal unieke bieren verdrievoudigd en de meeste daarvan zijn bovendien nog goed tot zeer goed. Daaronder zitten dus ook heel wat Stoutbieren en om heel eerlijk te zijn: Bierman krijgt het zo snel niet meer behapt, laat staan dat hij zich nog het genoegen kan permitteren om twee keer hetzelfde bier te degusteren.

In de tweede plaats valt het niet altijd mee om bieren in het glas te krijgen. Een beetje  gespecialiseerde bierslijterij kan al een aardige deuk in het gamma verkopen, maar de stout van pakweg de Scheldebrouwerij moet Bierman tot nader order nog steeds ergens tegen het lijf lopen (of gaat dat met bieren omgekeerd?). 

Toch had Bierman in al zijn niet meer zo jeugdige overmoed ook enkele biertroeven achter de hand. In Zeeuws-Vlaanderen, een stuk België dat net als Frans-Vlaanderen en Maastricht nog wacht om geregulariseerd te worden, brouwen ze sinds 2009 een Espresso-Stout. In een taverne die eruit ziet als de Bistro bij een golfclub staat een brouwinstallatie die enkele mensen in Zeeuws-Vlaanderen hebben geïnspireerd tot een volstrekt uniek en gedurfd brouwsel waarbij een mengeling van Arabica- en Robustakoffie meegaan in het beslag en de trage drinker voorwaar een ontroerende en verassend volle afdronk van heerlijke bittere koffie schenkt. Daarmee zijn de brouwers van Emelisse in de eerste plaats ongelofelijk hard met hun tijd mee, om niet te zeggen de Stout revival lichtelijk voor en ten tweede slagen ze erin om een product dat al decennia lang onveranderd is een geslaagde innovatieve draai te geven. Dat laatste is overigens heel wat meer dan wat Jean-Luc Dehaene ooit voor Interbrew presteerde, maar laten we het onderwerp maar op bier houden.

Naast een indrukwekkende koffiesmaak die de brouwers ook internationaal succes heeft opgeleverd, heeft deze Stout van Emelisse alle klassieke kenmerken van een zwart en zwaar bier (10%). Dus dat kan u, beste lezer, ondertussen met de ogen toe invullen: zware body, heerlijke hapklare schuimkraag en gebrande en bittere smaken.  

Hoewel Bierman in alle eerlijkheid moet toegeven dat hij zijn koffie en bier liever apart drinkt, heeft alleen al het idee van een Espresso Stout een zekere zinnenprikkelende aantrekkingskracht. Bovendien opent dit bier  een waaier aan mogelijkheden voor wat betreft de bereiding of begeleiding van desserts na copieuze maaltijden. Voor variaties bij het ontbijt vormt het alcoholgehalte van dit beer vermoedelijk toch wel een klein probleem.   

Een laatste troef van de Emelisse Stout is overigens het zeer volledige etiket van dit bier. Tussen de koffiebonen staat voorwaar informatie over EBU en EBC, graden Plato en herkomst van ingrediënten en nog veel meer fraais. Dit etiket is een voorbeeld voor wat een brouwerij op de fles zou moeten zetten en zet heel wat gevestigde merken in hun pover geëtiketteerd hemdje. Daarvoor alleen al zouden deze Zeeuwen wereldkampioen moeten worden op een of andere award in een of andere categorie die waarschijnlijk nog uitgevonden zal moeten worden.