Duvel Tripel Hop 2013

Hoewel Bierman zich op generlei wijze geremd voelt door de conventies en geplogenheden van de wetenschappelijke methode, kan hij niet ontkennen dat een milde affiniteit met obsessief - compulsief  gedrag, noem het een beschaafde vorm van autisme … spectrum … stoornis …. , hem niet volledig vreemd is. Vandaar dat hij, naast het wat overbodig verzamelen van twee exemplaren van elke diersoort op een boot in de woestijn, zich ook wel eens te buiten gaat aan het verlangen om elk bier op de Belgische markt ten minste een maal gedronken te hebben. Los van het feit dat deze onderneming logistiek eerder complex is, dat ze meer tijd inneemt dan een verlichte mens bereid zou mogen zijn om hierin te investeren en dat ze bovendien het eigen lichamelijk welbevinden mogelijkerwijs ernstig onder druk dan zetten, blijkt dit verlangen vooral een schoolvoorbeeld te zijn van slecht verwerkte anale retentie, rechtsreeks overgeschreven uit het grote boek vol psychologische disfuncties.

Nu is een psychologisch probleem natuurlijk vooral iets wat specialisten op Bierman projecteren (die overigens sterkere mannen voor minder heeft doodgedaan). Bierman troost zich met de gedachte dat specialisatie in de psychologie, vaker dan in andere takken van de wetenschap, meer te maken met ervaring en zelfreflectie dan met diploma’s.

Dit alles overigens alleen maar om te zeggen dat Bierman de nieuwe incarnatie van de Duvel Tripel Hop (editie 2013 zo het u mocht interesseren) gedronken heeft om tegemoet te komen aan bovengeschetst verlangen, eerder dan uit reine vreugde omwille van alweer een nieuwe variant van de beste sterke blonde van de wereld. Tot voor enkele jaren was hop overigens het onzichtbare ingrediënt in ieder bier, terwijl een beetje bierliefhebber nu jaargangen en hopsoorten moet kunnen onderscheiden alsof het zijn eigen kinderen zijn (die Bierman toegegeven ook niet altijd uit elkaar kan houden). De vorige Duvel Tripel Hop smaakte overigens niet onverdienstelijk naar citroen omdat de brouwmeester als kroniek van een aangekondigde verassing ‘Citra Hop’ gebruikt had. Helaas verschilde net daarom deze interpretatie van Duvel niet van ongeveer elk ander bier dat vorig jaar nieuw op de markt kwam. Innovatie is vaak een collectief gebeuren in Bierland.

De huidige interpretatie van Tripel Hop is op basis van de Japanse Sorachi Ace Hop, die bijna uitgestorven was, maar jammer genoeg op de valreep nog werd gereanimeerd. Waarom Sorachi hop in deze beschaafde biertijden nog wordt gebruikt is Bierman een volstrekt raadsel. De Duvel smaakt er alvast mee alsof iemand de siroop van een blik fruitcocktail in het Bier heeft gegoten en daarna met een lepeltje omgeroerd. Of zouden het gewoon gemalen Litchi’s zijn?

Ervaring, zelfreflectie en de wetenschappelijke methode. Bier drinken is voorrecht voor geïnformeerde mensen geworden. Bierman is nog druk doende om Hopsoorten en jaargangen van Biersoorten exhaustief van buiten te leren. Maar tot die tijd is alles waar ‘Sorachi Ace’ op staat voor hem synoniem aan ‘absoluut te vermijden’.