Oelegems Titsenbier

Bierman heeft altijd begrepen dat het grootste deel van zijn familie afkomstig is van het kleine Kempendorp Oelegem (Oemele uitgesproken), gelegen aan het Albertkanaal, net ten noorden van veel minder tot de verbeelding sprekende gemeenten als Emblem (Emmele uitgesproken) en Ranst (Ranst uitgesproken).  In Oemele woonde tot voor kort legendarisch familielid Nokel Loe die als gepassioneerde duivenmelker ooit met de blote handen een kat doodneep teneinde zijn vliegende prijskampvogels te beschermen. Nonkel Loe moest achteraf wel nog even langs het ziekenhuis voor een bloedtransfusie, maar de familie was alvast toch een straf verhaal rijker. Wel spijtig voor de kat natuurlijk, maar duivenmelkers in de Kempen staan nu eenmaal niet bekend om de kwaliteit van hun conversatie bij filosofische discussieavonden.

De Oelegemse drankencentrale laat sinds jaar en dag een Oelegems Titsenbier brouwen bij de Henegouwse Brasserie Dupont. Het is een mooie illustratie bij het feit dat de meeste drankhandels zijn gegroeid uit kleinere brouwerijen en dat in de volksmond een drankhandel en een brouwer vaak volstrekt inwisselbare begrippen zijn.

De meeste bronnen zijn het er over eens dat het Titsenbier een etiketbier is van La Moinette Biologique en het is inderdaad een feit is dat deze twee bieren er op het eerste zicht hetzelfde uitzien en een vrij zachte smaak koppelen aan een eerder complexe afdronk. Normaal gezien negeert Bierman om voor de hand liggende redenen de markt van de etiketbieren volkomen, maar het Oelegemse Titsenbier is voor Bierman een mooie aanleiding om hier toch een paar woorden aan wijden.

Bierman is steeds van mening geweest dat dit soort onder verschillende namen gebottelde licentiebieren langzaam zouden uitsterven na de ronduit indrukwekkende doorbraak en bijzonder hoge kwaliteit van de Proefbrouwerij in Lochristi en een toenemend aantal gelijkaardige initiatieven, zoals recent bij Palm Breweries. Maar blijkbaar is deze evolutie wel de doodsteek voor alle varianten van Augustijn die in de jaren ’80 op de markt werden gesmeten, maar blijft het wel degelijk mogelijk om goed gemaakte en wat meer bij de tijd zijnde licentiebieren te verkopen, inclusief toegevoegde waarde als bijvoorbeeld biologische oorsprong of bijzondere hopgift. Al bij al zijn er veel ergere dingen om in het glas te hebben dan de zeer goed gemaakte Moinette Biologique, wat voor naam deze ook moge dragen. Maar een weinig duidelijkheid op het etiket zou wel getuigen van een wat meer volwassen houding van de brouwer naar zijn welingelicht publiek toe.

Enig zoekwerk op het wereldwijde web bracht verder aan het licht dat een Tits een totaal gedemodeerd model van strooien hoed, waarvan de finaliteit vandaag de dag zuiver folkloristisch mag heten. Omdat een afbeelding bij de omschrijving ontbrak en omdat Bierman zijn publiek graag correct en volledig informeert, klikte Bierman overigens geheel argeloos ook even op afbeeldingen om vervolgens het woord ‘tits’ op te zoeken. Waarmee meteen is aangetoond dat het schrijven van een Bierman niet zonder gevaren is. Dingen waarvan Bierman het bestaan zich bij leven en welzijn met geen mogelijkheid kon voorstellen bleken plots algemeen en overweldigend aanwezig op het wereldwijde web, … in tweevoud! Het zullen wel littekens voor het leven blijven op het netvlies van Bierman. Tot nut en vermaak van bierminnend Vlaanderen is Bierman evenwel tot veel offers bereid.