Cum Laude

Slechts zelden krijgt Bierman de kans om de geboorte van een bier van dichtbij mee te maken, maar bij de creatie van Cum Laude – het nieuwe officiële huisbier van de Universiteit Antwerpen, mocht hij voor de gelegenheid op de eerste rij staan. het bier werd vorige week voorgesteld aan pers en wereld en om zuiver professionele redenen smaakte  Bierman het genoegen om getuige te kunnen zijn van deze heuglijke gebeurtenis. Het bier werd gecreëerd door twee gediplomeerde alumni van de Universiteit die eerder al een optie namen op de prijskamp van meest waardevolle bijdrage aan de wereldgeschiedenis door de Inglorious Quad op de wereld los te laten. De naam van het bier werd bovendien in samenspraak met alle collega’s van de Universiteit gekozen omdat de UAntwerpen nu eenmaal een universiteit is waar dit soort dingen nog belangrijk worden gevonden en het dient in deze context opgemerkt te worden dat waar het democratisch proces in de politiek al vaak een draak gebaard heeft, de keuze voor Cum Laude verrassend helder is: het klinkt academisch, straalt positieve energie uit en opent de mogelijkheid naar een Magna Cum Laude of zelfs een bier met felicitaties van de Jury, iets waarvan Bierman in zijn eigen studententijd alleen maar kon dromen.

Bierman verheugt zich overigens al op de eerste recepties bij de komende proclamaties alwaar een frisse slok bier een mooi complement zal vormen voor de uitgelaten feestvreugde van de zopas gediplomeerde en voor de arbeidsmarkt beschikbaar gekomen zonen en dochters van de Universiteit en hun met trots vervulde ouders. De verfrissende bitterheid van de Cum Laude, mooi afgerond met Citrahop die voor de gelegenheid aan pompelmoes doet denken, de afwezigheid van restsuiker en het relatief bescheiden alcoholgehalte maken dit bier erg geschikt als receptiebier of als aperitief. De kleur toont iets meer goud dan bij een bier van volledige Pilsmout, maar in combinatie met deze hoeveelheden hop is dit verschil eerder academisch te noemen.

De hoeveelheid nieuwe titels die de afgelopen jaren op de markt verschenen en vooral de consistent hoge kwaliteit van deze brouwsel die vaak afgewerkt worden in speciaal hiervoor ontworpen brouwerijen, is indrukwekkend. De lat ligt heel hoog en dat heeft alvast voor de bierliefhebber het voordeel dat ook getalenteerde brouwers niet op hun lauweren kunnen blijven rusten en zich steeds opnieuw moeten heruitvinden om niet in de middelmaat te verdwijnen. De Cum Laude is alvast een mooi voorbeeld van al het goede dat deze bierovervloed kan opleveren.  

Hoewel in de academische wereld de wijncultuur nog dominant is, een restant van een tijdperk – het lijkt lang geleden - waarin alternatieven minder voorhanden waren, is de Cum Laude een krachtig argument om dit soort vastgeroeste gewoontes open te breken. Alweer iets wat opmerkelijk goed past bij de Universiteit van Antwerpen als geheel. Het bier is vanaf heden tot in de eeuwigheid verkrijgbaar in en rond de Universiteit van Antwerpen en waarschijnlijk weldra in elke Universiteit die naam waardig. 

Links

Deze tekst is een reactie op twee artikels uit de Unifac Post, waarin Biermans artikels verschijnen: www.unifac.be 

Met fluwelen handschoenen neemt het lot een mens bij de hand van bij het ontwaken en voert hem uur na uur steeds verder in de warme gloed van de melancholie. Of misschien is er geen lot, alleen maar keuzes, ook dat zou ons lot kunnen zijn. In normale omstandigheden legt Bierman overigens een bijzondere omzichtigheid aan de dag voor de listen en lagen van het uitbundige lot, zodat slechts weinig zaken hem nog echt kunnen verrassen. In de wetenschap dat er meer dode dan levende filosofen zijn en dat met overtuiging een foute keuze maken veel interessanter is dan steeds opnieuw de voor veilig verklaarde lijst af te werken van dingen die een mens opsluiten in het gevang van zijne geest, stapt Bierman onverstoorbaar en met forse tred richting toekomst, Lady Fortuna aan zijn zijde in een mooie rode cocktailjurk van de H&M voor maar 29,95 euro gecombineerd met een horloge van Cartier of zo. Cocktailjurk is in deze overigens geen toevallige woordkeuze, want in alle eerlijkheid moet Bierman toegeven toch een weinig verrast te zijn geweest, noem het gerust een half opgetrokken wenkbrauw, toen hij moest vaststellen dat hij na een pauze van een week stijlvol langs links voorbij werd gestoken door niemand minder dan cocktailvrouw.

Hoewel het algemeen bekend is dat in sommige culturen ook vrouwen Bier durven drinken, viel het Bierman reeds geruime tijd steeds moeilijker de idee van zich af te zetten dat hem een complement ontbrak, een vrouwelijk tegenover zeg maar, die zijn wekelijkse onzin bij wijze van antithese volledig zou maken. Een Gingirl bijvoorbeeld, of een Barones Breezer, een Sangria Sirene, een Wine Woman of waarom niet eine Schöne Müllerin mit Schnaps Praline. Met enig genoegen mocht Bierman daarom vorige week vaststellen dat wat de Joker voor Batman is, Lex Luther voor Superman en Osamaman voor Obamaman, uiteindelijk Cocktailvrouw werd voor Bierman. Dat had voorwaar veel slechter kunnen aflopen. Bierman wenst alvast Cocktailvrouw, die anoniem wenst te blijven maar die hij zich in de voorlopigheid voorstelt als een kruising tussen Lady Fortuna en Anna Karenina, alle goeds en zal in de toekomst (vaste tred, vertouwvolle blik weet u wel) met veel genoegen haar pennenvruchten lezen.

Edoch, niet enkel werd Bierman afgelopen week langs links gepasseerd door Cocktailvrouw (moge er voor eeuwig Tequila Sunrise uit haar lavabo stromen en haar ochtendkoffie naar Mojito smaken) maar onderwijl werd hij brutaal langs rechts genomen op de roltrap van la dernière gare du monde. Het is namelijk zo dat Bierman bij voorkeur vol vertrouwen naar de toekomst kijkt, al dan niet met Lady Fortuna aan zijn zijde, op de linkerkant van de roltrappen in het Station van Antwerpen. Maar blijkbaar roept deze kleine subversieve daad van verzet tegen de dictatuur van de totalitaire samenleving, de regelneverij die een roltrap met twee snelheden creëert waarop de sociale mobiliteit ten koste moet gaan van een technologisch horizontalisme, warempel een ongegronde wrevel op. Voor Bierman is de roltrap een vrijplaats, een oase van rust in de urbane jungle. Het is de blinde vlek in het oog van vooruitgang en welvaart waar de machine beweging overneemt en bijgevolg beweging kan stilvallen. Een plaats om bij de dingen te zijn en gewoon lief te hebben. Op een roltrap onderneemt Bierman geen enkele poging tot beweging en communicatie – al dan niet bemiddeld door technologie. Geen streelscherm of dringende oproep krijgen hem van zijn plaats.

Op de roltrap is Bierman kortom het zwaarste object in het universum, want wie niet kan stilstaan op een roltrap is gedoemd om eeuwig in beweging te blijven. Bierman ziet ze wel gaan, de haastigen, die met de inspanning van al hun krachten de laatste trein trachten te missen. Langs de zijlijn, de marge waarin de correcties worden gemaakt, zijn zelfgemaakt reservaat op de foute kant van de machine tracht Bierman een tegenkracht te bieden. Een voorbeeldig en volwaardig alternatief van stil verzet, waar rechts en links betekenisloos opgaan in een onbewogen bewegen. 

Inglorious Brew Stars

Wrok is des mensen en slechts heiligen en kluizenaars slagen erin een leven te lijden waarin de ander geen ergernis wekt die diep vanbinnen het verlangen doet groeit om het door cultuur en beschaving geketende beest in zichzelf los te laten. En zo gaat een mens het leven door terwijl hij voor zichzelf middels sport, verkeer of andere vormen van gestileerde strijd, een gedeeltelijke en tijdelijke voldoening schept in de symbolische vernietiging van de ander, zorgvuldig de dagen aftellend naar de dag van vergelding die nooit zal komen. Want zoals Willem Elsschot zaliger gedachtenis reeds schreef in zijn gedicht ‘Het Huwelijk’: Maar doodslaan deed hij niet, want tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren, en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren, en die des avonds komt, wanneer men slapen gaat. Het is bij dit alles overigens nog de vraag of het losgeslagen beest van een getemde en vermogende westerling veel indruk zal maken op zijn omgeving in het algemeen en het object van zijn weerzin in het bijzonder. De laatste oorlog op het continent is alweer heel wat jaren gelden.

Een volstrekt andere methode om hiermee om te gaan vormen de absurde en lang uitgesponnen wraakfantasieën van regisseur Quentin Tarantino die bij een groot publiek een bijzondere geliefdheid bezitten. Eén van deze films die bewust de in schabouwelijke engels versleutelde titel ‘Inglourious Basterds‘ kreeg is bijzonder geliefd. In deze prent krijgt het onverdachte kwaad een Nazi gezicht opgekleefd en laten de helden een tikkeltje onorigineel  hun overdrachtelijke beest los tot alles en iedereen die het verdient vernederd, verminkt of dood is (of een combinatie van hiervan). Even staan wetten en praktische bezwaren niet meer in de weg, slechts de weemoed blijft, die krijgt zelfs Tarantino – rauw-hees-teder – niet van zijn plaats. En zo smeedt de mens tralies voor zijn geest om het beest aan banden te leggen, in het volle besef dat enkel de liefde echt kan bevrijden. We zouden geen mensen zijn moesten we deze tragische weg niet elke dag opnieuw tot de allerlaatste schrede gaan.   

Inglourious Basterds vormde de inspiratie voor de winnaars van de prijskamp voor beste hobbybier der lage landen die werd ingericht door Brouwland. De broers noemde hun brouwerij ‘Inglorious Brew Stars’ (in correct Engels deze keer) en hun prijswinnende eerstgeborene werd de ‘Inglorious Quad’. Quad verwijst naar Quadruppel, ruwweg een viervoudige gift van vergistbare suikers en in dit bijzondere geval komen deze suikers uit getorreficeerde (vrijwel verkoolde) mout. De brouwers zelf zijn er niet helemaal uit of het bier nu dichter bij een Quadruppel staat dan wel eerder een volwaardige Stout mag heten en ook Bierman moet toegeven dat de grens in dit geval wel heel erg dun is. Het bier heeft een Alcoholpercentage van 10,3 % en de toevoeging van extra kruiden tijdens het brouwen maakt het nog wat koppiger, maar wel bijzonder smakelijk.

Volgens de geruchten werken de broers momenteel ook aan een nieuw bier voor de Universiteit Antwerpen waarvan de naam waarschijnlijk nog geheim moet blijven en waarvan pers en media zonder twijfel weldra de mare zullen verspreiden.

www.ingloriousbrewstars.com