Links

Deze tekst is een reactie op twee artikels uit de Unifac Post, waarin Biermans artikels verschijnen: www.unifac.be 

Met fluwelen handschoenen neemt het lot een mens bij de hand van bij het ontwaken en voert hem uur na uur steeds verder in de warme gloed van de melancholie. Of misschien is er geen lot, alleen maar keuzes, ook dat zou ons lot kunnen zijn. In normale omstandigheden legt Bierman overigens een bijzondere omzichtigheid aan de dag voor de listen en lagen van het uitbundige lot, zodat slechts weinig zaken hem nog echt kunnen verrassen. In de wetenschap dat er meer dode dan levende filosofen zijn en dat met overtuiging een foute keuze maken veel interessanter is dan steeds opnieuw de voor veilig verklaarde lijst af te werken van dingen die een mens opsluiten in het gevang van zijne geest, stapt Bierman onverstoorbaar en met forse tred richting toekomst, Lady Fortuna aan zijn zijde in een mooie rode cocktailjurk van de H&M voor maar 29,95 euro gecombineerd met een horloge van Cartier of zo. Cocktailjurk is in deze overigens geen toevallige woordkeuze, want in alle eerlijkheid moet Bierman toegeven toch een weinig verrast te zijn geweest, noem het gerust een half opgetrokken wenkbrauw, toen hij moest vaststellen dat hij na een pauze van een week stijlvol langs links voorbij werd gestoken door niemand minder dan cocktailvrouw.

Hoewel het algemeen bekend is dat in sommige culturen ook vrouwen Bier durven drinken, viel het Bierman reeds geruime tijd steeds moeilijker de idee van zich af te zetten dat hem een complement ontbrak, een vrouwelijk tegenover zeg maar, die zijn wekelijkse onzin bij wijze van antithese volledig zou maken. Een Gingirl bijvoorbeeld, of een Barones Breezer, een Sangria Sirene, een Wine Woman of waarom niet eine Schöne Müllerin mit Schnaps Praline. Met enig genoegen mocht Bierman daarom vorige week vaststellen dat wat de Joker voor Batman is, Lex Luther voor Superman en Osamaman voor Obamaman, uiteindelijk Cocktailvrouw werd voor Bierman. Dat had voorwaar veel slechter kunnen aflopen. Bierman wenst alvast Cocktailvrouw, die anoniem wenst te blijven maar die hij zich in de voorlopigheid voorstelt als een kruising tussen Lady Fortuna en Anna Karenina, alle goeds en zal in de toekomst (vaste tred, vertouwvolle blik weet u wel) met veel genoegen haar pennenvruchten lezen.

Edoch, niet enkel werd Bierman afgelopen week langs links gepasseerd door Cocktailvrouw (moge er voor eeuwig Tequila Sunrise uit haar lavabo stromen en haar ochtendkoffie naar Mojito smaken) maar onderwijl werd hij brutaal langs rechts genomen op de roltrap van la dernière gare du monde. Het is namelijk zo dat Bierman bij voorkeur vol vertrouwen naar de toekomst kijkt, al dan niet met Lady Fortuna aan zijn zijde, op de linkerkant van de roltrappen in het Station van Antwerpen. Maar blijkbaar roept deze kleine subversieve daad van verzet tegen de dictatuur van de totalitaire samenleving, de regelneverij die een roltrap met twee snelheden creëert waarop de sociale mobiliteit ten koste moet gaan van een technologisch horizontalisme, warempel een ongegronde wrevel op. Voor Bierman is de roltrap een vrijplaats, een oase van rust in de urbane jungle. Het is de blinde vlek in het oog van vooruitgang en welvaart waar de machine beweging overneemt en bijgevolg beweging kan stilvallen. Een plaats om bij de dingen te zijn en gewoon lief te hebben. Op een roltrap onderneemt Bierman geen enkele poging tot beweging en communicatie – al dan niet bemiddeld door technologie. Geen streelscherm of dringende oproep krijgen hem van zijn plaats.

Op de roltrap is Bierman kortom het zwaarste object in het universum, want wie niet kan stilstaan op een roltrap is gedoemd om eeuwig in beweging te blijven. Bierman ziet ze wel gaan, de haastigen, die met de inspanning van al hun krachten de laatste trein trachten te missen. Langs de zijlijn, de marge waarin de correcties worden gemaakt, zijn zelfgemaakt reservaat op de foute kant van de machine tracht Bierman een tegenkracht te bieden. Een voorbeeldig en volwaardig alternatief van stil verzet, waar rechts en links betekenisloos opgaan in een onbewogen bewegen.