Bush de Noël

Nog slechts enkele dagen scheiden Bierman (alsmede alle andere mensen van Goede Wil) van Kerstmis, het feest dat de aanvang herdenkt van een beweging die de wereld bevrijdt heeft van wraak en slavenrij (werkzaamheden lopende). Het zal allemaal ook wel iets van verband hebben met de winterzonnewende, maar daartoe voelt Bierman zich wat minder verplicht, aangezien hij in een land woont dat ’s nachts zichtbaar is vanuit de ruimte en waarin de oranje natriumlagedruklampen weldra vervangen worden door nog veel betere LED-exemplaren. Zelf de kou bijt niet meer zoals vroeger nu de klimaatopwarming de thermostaat in ons land al permanent drie graden hoger heeft gezet. Verder sleuren we sinds de romantiek massaal dennenbomen in huis en sinds de vrije markt  brengt de commercie rond Kerstmis ook een cadeaucarrousel op gang die iedereen na nieuwjaar mottig en beschaamd achterlaat. Het is dat we er zelf voor kiezen, want moest iemand ons tot dit alles verplichten zouden we het waarschijnlijk niet doen.

Het wereldwijde web leert Bierman dat er rond Kerstmis ook de gewoonte bestond om een massief eiken blok, besprenkeld met wijn en kruiden, te verbranden en de assen vervolgens te gebruiken voor een vruchtbaar nieuwjaar. Het is een traditie die nog terug te vinden is in Kerstgebak of -ijs dat de vorm krijgt van een rustiek blok hout. Kerststronk heet zo een ding in het schoon Vlaams, maar bij het staren in het haardvuur op een lange, koude winteravond besefte Bierman plots dat Bush de Noël niet alleen de naam is van een hartverwarmend Kerstbier van brouwerij Dubuisson, maar ook het schoon Waalse equivalent van deze mooie traditie. Franse woordspelingen kunnen soms lang onderweg zijn, maar om het goed te maken geeft Bierman hier nog de link mee van een recept voor Bush(e) de Noël / Kerststronk. 

Aangezien de Kerststronk voorlopig nog wel, maar het Kerstbier voorlopig nog niet verwijst naar een eeuwenoude traditie (hoewel het bier is ontstaan in 1991, wat technisch gesproken het vorige millennium is), stelt Bierman voor dat iedere brave huisvader of -moeder vanaf heden de Bush de Noël trouw elke Kerstavond uitschenkt. Volgens deze nieuwe ontstane traditie geniet iedereen dan even van de prachtige eikenhouten kleur van het bier en de glans van kerstlichtjes en kleurrijke strikken van de kerstboom die weerspiegeld worden in het kristalheldere bierglas. De schenker spreekt vervolgens één enkel woord dat hem even met de wereld verzoent en neemt dan gulzig en overmoedig enkele grote slokken bier die exploderen in een overvloed aan Karamel en alcohol (12 %). Vanaf dan mag er alleen maar oprecht met elkaar gesproken worden. 

Dit jaar mogen we niet bij elkaar op bezoek, kunnen de meesten geen nachtmis bijwonen in de Kerk en zijn talloze ander wegen die mensen doorheen de tijd naar en tussen elkaar gebaand hebben afgesloten. Ieder voor zich staat voor de taak om uit te maken wat overeind blijft in deze vreemde tijden en wat mag wegglijden in de vergetelheid. Zelf hoopt Bierman dat zijn nieuwe ritueel wat troost brengt en vooral dat zijn broeders en zusters, de Christenen van het jaar 2821 tegen elkaar zeggen: “zo vierden onze voorouders Kerst: met een Bush de Noël, starend in het haardvuur”. Magnificat anima mea Dominum et exultavit spiritus meus in Deo salutari meo!