Leffe

De afgelopen weken zat bierman al stevig in de abdijbieren, vandaar dat Leffe er deze keer ook nog wel bij kan. Echt van harte is het evenwel niet. Bierman heeft al jaren een haat-liefde verhouding met dit bier en de vraag is dan ook vooral of Leffe wel een eerlijke kans zal krijgen van Vlaanderens meest gerenommeerde bierfluisteraar. Of misschien moet bierman zijn Leffe-aversie wel eens laten behandelen met elektroshocks bij de psycholoog of gebedsgenezer of zo.

Leffe dus. Begonnen als vrouwenklooster in de vroege middeleeuwen en in 1125 overgedragen door Hendrik de Blinde aan de abdij van Floreffe. Zo staat het toch in het abijdbierenboek van Jef van den Steen. Wie verzint dit eigenlijk? Een blinde in een vrouwenklooster, dat is ongeveer het gevoel dat Bierman krijgt als hij een Leffe blond aan het drinken is: veel potentieel, maar weinig animo. Verder is de abdij is een paar keer afgebrand en na de Franse revolutie door Norbertijnen doorgestart. Die verbonden hun naam aan een bevriende brouwer en via fusies, sluitingen en overnames kwamen het de productie en biermerk Leffe uiteindelijk in Leuven (Artois, Interbrew, AB-Inbev, whatever,…) terecht. De Tripel wordt in Hoegaarden gebrouwen. De abdij in Dinant gaan bezoeken gaat ook, er is zelfs een museum over het bier, hoewel het bier nooit in Leffe gebrouwen werd. Wederom een reden om de Leffe drinker op bierbedevaart een blinde in een vrouwenklooster te noemen.

Leffe dus, het bier. Er is de blonde die op de Franse markt vaart kreeg als alternatief voor zoet en donker tafelbier. Er is de bruine die redelijk uit de mode is. De bruine smaakt als een alternatief voor zoet en donker tafelbier. Verder is er de Leffe Radieuse die werd gelanceerd als alternatief voor de Rochefort 10 (de Merveilleuse) en er is de Leffe 9 die werd gelanceerd als alternatief voor Duvel. Misschien ligt er bij u, beste lezer, nog een glimlach om de lippen, bij bierman is deze al lang verstorven tot een wat dwaze grimas en een lichtjes van pijn ingetrokken wenkbrauw. De Leffe Radieuse en de Leffe 9 zijn niet hergist op de fles en worden kort door de bocht gebrouwen (van ver in het glas geworpen zeg maar). Deze gepasteuriseerde bieren lanceren als alternatief voor twee biermonumenten getuigt toch wel van erg veel gebrek aan respect. In vergelijking met Rochefort en Duvel bestaat de Leffe familie uit variaties op pompwater. Het zijn de Wendy Van Wantens en Sam Gorissen van de bieren. Noem het gerust volksverlakkerij, Fastbeer, Easy Drinking, … Moet bierman er misschien een tekening bij maken? En het vreemde is: het wordt gedronken op café. De mensen slikken het. En dus zal de brouwer wel gelijk hebben zeker… Of zou het de kleur van het flesje zijn dat mensen aanzet tot consumptie.

Enfin. De aandachtige lezer heeft zonder twijfel gemerkt dat bierman zich redelijk eerder scherp uitgedrukt heeft in de voorgaande paragrafen. Zeker ook omdat een aantal van de aangehaalde problemen ook van toepassing zijn op andere abdijbieren. Vandaar dat bierman u volgende week met graagte 10 redenen zal geven om nooit nog Leffe te drinken. Met daarbij de uitnodiging aan Leffe-lovers om de handschoen op te nemen en hun bier te verdedigen.

Overigens: Er is ook een Leffe Tripel. Gebrouwen in Hoegaarden en wel hergist op de fles. In alle eerlijkheid moet bierman toegeven dat dit bier wel heel wat kwaliteit in huis heeft. De Leffe Tripel smaakt altijd goed. Nooit super, nooit minder goed. Bierman beschouwt het min of meer als eikpunt voor Belgische bieren om een bier te beoordelen: alles wat minder goed is, is de moeite niet waard in ons land. Maar echt moeilijk is het niet om beter te vinden.