Inspiratie blijft een vreemde zaak. Het ene moment zitten mensen met een lege blik wat wazig voor zich uit te staren terwijl hen een dun straatje saliva uit de mondhoeken loopt. Het volgende moment schilderen ze de Mona Lisa of schrijven ze de Toverberg of zo. (Een column in Het Laatste Nieuws kan natuurlijk ook altijd, bierman is geen snob).
Volgens de prettig gestoorde schrijver Terry Pratchet werden bij het ontstaan van het universum alle bestaande inspiratiedeeltjes volstrekt willekeurig in alle richtingen afgeschoten en is het feit dat mensen nu inspiratie krijgen het resultaat van een botsing met een deeltje dat miljarden jaren onderweg is geweest over de schier eindeloze en onoverbrugbare ijle leegte van het heelal.
Bierman heeft vanzelfsprekend nooit last van een gebrek aan inspiratie. Maar om nu te zeggen dat er deze week direct een onderwerp klaar lag om over te schrijven zou misschien een lichte onderschatting geweest zijn van de schaal van het universum en de kleinheid van een willekeurig deeltje. Een plaag waar de mensheid overigens wel vaker last van heeft. Maar lang voor de wanhoop echt kon doorbreken, bracht een goede vriend van Bierman hem een antropomorf inspiratiedeeltje zo u wil, een Herentalse Poorter en een daarbij horende warme aanbeveling en zo vermengde zich dankbaarheid en inspiratie tot de tekst die u nu kan lezen.
In alle eerlijkheid vallen voor de Herentalse Poorter heel wat positieve zaken te noteren. Het bier ontstond vorig jaar naar aanleiding van 800 jaar Herentals. Hendrik de Eerste, Hertog van Brabant gaf de stad in 1209 volledige stadsrechten en dat is een terecht reden om trots over te zijn. Voor wie minder op de hoogte is van groot en klein Vlaanderen kan Bierman hier nog even aan toevoegen dat Herentals een middelgrote stad op de het hartje van de Kempen. De Kempen zijn een groot stuk braakliggend land waar vooral heide en naaldbomen woekeren en waar nog veel parkeergelegenheid is. Voorbij Herentals stopt overigens de bovenleiding van de treinsporen en dus is deze stad ook op een tastbare manier een eindpunt van beschaving.
Het bier werd geschonken op de Herentalse Bierfeesten en het moet gezegd dat dit bier op een festival vrij goed tot zijn recht komt. Het wordt gedragen door een potige body en een mooie heldere kleur die doet denken aan de Pilsmout die ook in generatiegenoot “Omer” terug te vinden is. De stevige zuurte in de afdronk, een gevolg van toegevoegde streekeigen kruiden, maakt het bier heerlijk dorstlessend. En de alcohol is matig genoeg om maag, lever of andere organen niet meteen te zwaar te belasten.
Overigens vormt de Herentalse Poorter ook als degustatiebier een aangename en complexe uitdaging waarin heel wat smaken en geuren elkaar verdringen om ontdekt te worden door de bierliefhebber met vrienden en een – om maar iets te zeggen – een barbecue op een mooie zomeravond… (of met naam en toenaam in de weekendbijlage van het Nieuwsblad).
Volgens de prettig gestoorde schrijver Terry Pratchet werden bij het ontstaan van het universum alle bestaande inspiratiedeeltjes volstrekt willekeurig in alle richtingen afgeschoten en is het feit dat mensen nu inspiratie krijgen het resultaat van een botsing met een deeltje dat miljarden jaren onderweg is geweest over de schier eindeloze en onoverbrugbare ijle leegte van het heelal.
Bierman heeft vanzelfsprekend nooit last van een gebrek aan inspiratie. Maar om nu te zeggen dat er deze week direct een onderwerp klaar lag om over te schrijven zou misschien een lichte onderschatting geweest zijn van de schaal van het universum en de kleinheid van een willekeurig deeltje. Een plaag waar de mensheid overigens wel vaker last van heeft. Maar lang voor de wanhoop echt kon doorbreken, bracht een goede vriend van Bierman hem een antropomorf inspiratiedeeltje zo u wil, een Herentalse Poorter en een daarbij horende warme aanbeveling en zo vermengde zich dankbaarheid en inspiratie tot de tekst die u nu kan lezen.
In alle eerlijkheid vallen voor de Herentalse Poorter heel wat positieve zaken te noteren. Het bier ontstond vorig jaar naar aanleiding van 800 jaar Herentals. Hendrik de Eerste, Hertog van Brabant gaf de stad in 1209 volledige stadsrechten en dat is een terecht reden om trots over te zijn. Voor wie minder op de hoogte is van groot en klein Vlaanderen kan Bierman hier nog even aan toevoegen dat Herentals een middelgrote stad op de het hartje van de Kempen. De Kempen zijn een groot stuk braakliggend land waar vooral heide en naaldbomen woekeren en waar nog veel parkeergelegenheid is. Voorbij Herentals stopt overigens de bovenleiding van de treinsporen en dus is deze stad ook op een tastbare manier een eindpunt van beschaving.
Het bier werd geschonken op de Herentalse Bierfeesten en het moet gezegd dat dit bier op een festival vrij goed tot zijn recht komt. Het wordt gedragen door een potige body en een mooie heldere kleur die doet denken aan de Pilsmout die ook in generatiegenoot “Omer” terug te vinden is. De stevige zuurte in de afdronk, een gevolg van toegevoegde streekeigen kruiden, maakt het bier heerlijk dorstlessend. En de alcohol is matig genoeg om maag, lever of andere organen niet meteen te zwaar te belasten.
Overigens vormt de Herentalse Poorter ook als degustatiebier een aangename en complexe uitdaging waarin heel wat smaken en geuren elkaar verdringen om ontdekt te worden door de bierliefhebber met vrienden en een – om maar iets te zeggen – een barbecue op een mooie zomeravond… (of met naam en toenaam in de weekendbijlage van het Nieuwsblad).
Het bier wordt gebrouwen bij Slagmuylder, een van de mooiste industriële brouwsites van ons land, waar ook de eerste en enige trappist ter wereld wordt gebrouwen: De Witkap Stimulo, die de paters later ont-trappist hebben. Een onrecht dat tot op heden niet gewroken werd.
De laatste Herentalse brouwerij, stadsbrouwerij ’t schaliken, heeft lang geleden al de roerstok aan de wilgen gehangen, maar het moet gezegd worden dat Slagmuylder zich voortreffelijk van haar taak heeft gekweten door geen etiketbier te maken, maar eerlijk te kiezen voor streekeigen kruiden en hergisting op de fles.
Bierman heeft zijn Herentalse Poorter met veel smaak opgedronken. Op de gezondheid van de stad en de zure zandgrond van Kempen waar menige Vlaming zijn hart verloren heeft. Deze zomer gaat hij ginder zeker eens gaan kijken op de bierfeesten. Naar het schijnt hebben ze daar ook nog een lakenhal, een oud begijnhof en wat stadspoorten. Wat heeft een mens nog meer nodig om gelukkig te zijn. Inspiratie?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten