Hoewel de wedergeboorte van Stout in onze
contreien zich volstrekt ongerelateerd met van de economische crisis, onverminderd
voortzet, sluit Bierman niet geheel bij voorbaat uit dat enige twijfel in het
hart van zelfs zijn trouwste lezers was geslopen, geïnstigeerd door het
uitblijven van verdere berichtgeving hieromtrent. Alle begrip hiervoor
natuurlijk, twijfel en geloof gaan hand in hand. Maar terwijl de wereld
langzaam verder ging met gek worden, zat Bierman het Antwerpse Bierhuisje hard te
genieten van een Buffalo Belgian Stout uit Sint Lievens Houtem. Een bier
waarover Bierman u graag meer vertelt.
De Buffalo is de absolute ondergrens van de
Stout. Het bier is donderbruin in plaats van zwart, de body is wat minder
plakkerig en alle voor de hand liggende Stoutsmaken (zoet in de aanhef, gevolgd
door gebrande smaken, chocolade en koffie en in de afdronk wat bitterheid) komen
wat minder sterk door. Ook het alcoholpercentage van de Buffalo haalt de
dubbele cijfers niet meer. Maar Less is
More en De Buffalo Belgian Stout is een heerlijk stevig doordrinkbier
geworden dat met veel verdienste de brug slaat tussen Barley Wine en Russian
Imperial Stout.
En daarmee is Bierman weer eens van zijn
wankele barkruk gevallen van het verschieten. De Stout is in onze contreien nog
maar pas hergeboren en hij wordt alweer heruitgevonden door één of andere
brouwer weer eens iets nieuws wilde proberen.
Een of ander brouwer is natuurlijk ook weer wat
kort door de bocht, want Brouwerij Van Den Bossche in Sint Lievens Houtem maakt
al jaren zeer degelijk bier op hoog niveau. De originele interpretaties van
bieren in het Buffalo gamma (naast de Stout is er ook nog een Bitter en een
zwarte 1907) lijken een bijna vanzelfsprekende evolutie voorbij het voor de
hand liggende gamma abdijbieren.
De legende die de brouwer overigens van onder
het stof blaast rond zijn bier is de moeite van het vertellen meer dan waard. Ze
vertoont wel wat gelijkenissen met andere bierlegendes, wat meestal wijst op
een iets geringere historische nauwkeurigheid. Maar het mooie aan legendes is
dat dit eigenlijk geen bal uitmaakt. Bierman citeert even van op de site: Toen rond 1907 het Amerikaanse circus
‘'Buffalo Bill'' zijn tenten op het dorpsplein had opgeslagen vroegen de
brouwersgasten aan grootvader Arthur of zij tijdens het koken van het bier naar
de middagvertoning mochten gaan van het circus.
De brouwersknechten
betaalden een jongen om tijdens de voorstelling op het vuur onder de brouwketel
te letten. Die had goed gestookt doch weinig geroerd zodat het bier licht
verbrand was en er een ander bier was ontstaan. Eigenlijk de schuld van het
circus. Men liet het bier gisten en na afloop had men een bier dat zwaarder was
en een niet onaangename licht verbrande smaak had. Het bier werd verkocht onder
de naam ‘'Buffalo'' en wordt heden ten dage gebrouwen met speciale mouten om dezelfde
smaak te bekomen.
Buffalo Bill en zijn rondreizend circus, het
Cirque Du Soleil van voor de Grooten Oorlog, moeten bij het begin van vorige eeuw heel wat
indruk hebben gemaakt op locale bevolking. Het feit dat dit ongelooflijk mooi
gestileerde beeld nu terugkomt op een smakelijk vintage bier, zoals oma en opa het in hun jonge jaren nog dronken
is voorwaar een weinig ontroerend. De Stout in België wacht nog gouden jaren.
1 opmerking:
ik ben een tijdje geleden met de Waregemse Bierfanaten naar de brouwerij geweest (https://houdenvanhetleven.wordpress.com/2011/10/09/bustrip-wbf/)
en ik vond deze Buffalo persoonlijk één van de beste biertjes die we toen geproefd hebben.
Groetjes!
Een reactie posten