't Smiske

Bierman ken geen enkele brouwer persoonlijk, is ook niet aangesloten bij een of andere biervereniging en heeft geen tentakels in de nationale of internationale bierpers. Dat is een situatie die met een minimum aan inspanning waarschijnlijk snel te verhelpen valt, maar op dit eigenste ogenblik kan Bierman zonder enige overdrijving stellen dat hij zijn tekstjes in het luchtledige schrijft. Naast het eerbiedigen van de ongeschreven regels van de elementaire beleefdheid (toegegeven, een instantie die onder een zekere druk staat op het wereldwijde web), het in grote lijnen respecteren van de voorlaatste versie van de Nederlandse spelling (geholpen door de rode lijntjes die automatisch onder een woord verschijnen als de tekstverwerker denkt dat het fout is) en een zekere schroom en eerbied die eerder voortspruit uit een bewustzijn van de algemene menselijke zijnsconditie, dan nopens een stereotiepe Vlaamse terughoudendheid die vooral onze noorderburen op onze volksaard plachten te projecteren, is er niets dat Bierman weerhoudt om te schrijven wat hij wil. Zeker geen gekwetste gevoelens.

Vandaar dat er weinig is dat Bierman weerhoudt, hoewel hij zich hiermee in feite helemaal niet te moeien heeft, dat ’t Smiske niet echt een vlotte en vrolijke naam is voor een bier. De belangrijkste reden hiervoor is natuurlijk dat een echte man nooit in verkleinwoorden spreekt. Aangezien dit bij ’t Smiske wel het geval is, overvalt Bierman bij het drinken van dit bier, met nog meer aandrang dan bij een mierzoete kriek, steeds het onbehaaglijke gevoel dat hij een vrouwenbier aan het drinken is. Een gevoel dat nog versterkt wordt door het voorafgaandelijke afgekapte lidwoord waarvan het gebruik doorgaans gereserveerd blijft tot het laten kloppen van het metrum van, voor ons tegenwoordig vrijwel onleesbare, pre-modernistische gedichten. Overigens worden Smiske en Smisje door elkaar gebruikt wat de zaken er niet eenvoudiger op maakt. Het doet een beetje denken aan de hobbybakker die vroeger bij Bierman in de straat was en waar hij nooit naar toe ging om dat bakken geen hobby is, maar een ambacht of een vak.

Omdat Bierman echter diep van binnen geen kwade mens is en hij er voor het gemak van uitgaat dat de brouwerij in het onoogelijke en pittoreke dorpje Mater, gelegen is in een voormalige smidse, is hij zo vrij om volledig gratis een paar tegenvoorstellen te doen inzake nomenclatuur: Brouwerij De Smederij, De Koperplaat of zelfs Brouwerij Metallurgie, Smidbier, Smederijbier en verder een Dubbele Smidshamer, een Kopergieter, een Klinknagel, een Blaasbalg Bruin en Blond, of een Aambeeld tripel… De mogelijkheden zijn natuurlijk onbeperkt, maar Bierman wil hier nu even niet de weg op gaan van het Inductie- of Plasmalassen, Pomphuizen, Scheepsschroeven, tandwielkasten, Mangaanstaal, Soldeertin of Diodelasers. Hoe spreken Amerikanen overigens ’t Smisje uit?

Van wat Bierman heeft begrepen van de geschiedenis van de Brouwerij, werden er sinds de opstart in 1995 eerst veel de veel bieren gebrouwen, daarna slechts één en vandaag terug zowat alles wat er vroeger ook bestond, maar dan vooral voor de export. Er is een dubbel aanbod van aan de ene kant bieren die doorlopend gebrouwen worden: het 'gewone' Smiske dat zondermeer een topbier is (helder, hergist, dorstlessend, 7%, prachtig evenwicht tussen bitter en mout), Smiske Extra en Smiske Winter en een Smiske Bruin dat vreemd genoeg niet bruin is maar amber. Daarnaast zijn er dus ook erg veel bieren die af en toe het levenslicht zien. Het is eigenlijk vrij moeilijk om hiervan een exhaustieve lijst samen te stellen, maar de grootste topper is zonder twijfel het smakelijk Wostijntje (wat is er mis met Wostijnbier?) met Mosterdzaad dat Bierman zich nog, met veel plezier, herinnert van lang geleden. De Imperial Stout Catherine moet Bierman bij gelegenheid nog een proberen en verder bestaan er bijvoorbeeld nog een Kuvée Elektrik (gelukkig deze keer geen Elektrikske of Zwakstroom) of Plus dubbel IPA. Recent werden alle typische buikflesjes vervangen door rechte flesjes met een nieuw ontwerp van etiket, omdat de brouwer de bottelarij en etiketeermachine van La Chouffe heeft overgenomen. Wat zonder twijfel een moedige beslissing is geweest waarvoor Bierman alleen maar zijn waardering en bewondering kan uitspreken.

Het water van de brouwerij tenslotte, komt van de Sint Amelbergabron, wat een fantastische naam en erg kwaliteitsvol water betekent, maar verder natuurlijk gewoon een gat in de grond is waar water uit stroomt. Mevrouw Amelberga heeft het in de achtste eeuw overigens niet gemakkelijke gehad in haar leven, zoals zal blijken op het volgende Amelbergafeest op 10 juli in Mater. Zij wordt aangeroepen tegen koorts en stuipen, waardoor bij uitbreiding ook het bier althans in theorie deze heilzame werking zou moeten hebben.  Allen daarheen, zou Bierman zeggen: www.feestelijkvlaanderen.be/detail.php?id=288 . Bij deze gelegenheid kan u meteen ook vaststellen dat de brouwerij zelf een sfeervol gebouw is waar op zaterdag ook iets te drinken valt en in de buurt zijn heel wat mooie wandelingen te doen, maar dan kan u best pas achteraf het bier proeven. www.smisje.be

Tot besluit pleegt Bierman ook deze keer met graagte een ode aan de zeslettergrepigheid middels een ollekebolleke (met dank aan Drs. P).:

't Smiske

Smederij, brouwerij
Zoek naar de verschillen
Stoken en roeren in
Gloeiende brei

Bottel in flessen, ga
Voorhamerslingeren
Afkoeling middels Sint
Amelberga