Keizer Karel Robijn Rood

Er zijn brouwerijen waar Bierman graag naar terugkeert en Brouwerij Haacht, bekend van Primus Pils, Gildenbier en de smakelijke Keizer Karel is er daar zeker een van. Bovendien is de monumentale brouwfabriek van Haacht alleen al de moeite om naar Boortmeerbeek af te zakken. Maar omdat een mens veel te weinig bieren kan drinken op pakweg een decennium bleek tot Biermans grote verbijstering dat de originele Keizer Karel al meer dan een decennium niet meer onder die naam op de markt te vinden was. 

De traditionele bruine Keizer Karel was een jubileumbier uit 1949 dat eenmalig werd gebrouwen voor een Herdening in Beaumont, (Henegouwen), alwaar de machtige keizer volgens de legende drie licht aangeschoten ketellappers binnen het uur liet ophangen omdat ze zijn paard hadden geleend. Noem het gerust een kleine voetnoot in het leven van een man die ooit de wereld in de palm van zijn hand droeg en de inquisitie in Vlaanderen invoerde. Het is ook allemaal al zo lang geleden. Net als dat andere gelegenheidsbier van Haacht, de ommegang, werd de Keizer Karel later vast in het repertoire van de brouwerij opgenomen. Maar in 1999 werd het vervangen door de Keizer Karel Robijn Rood, waarvan Bierman nalaat de kleur te omschrijven om dat deze al in de naamgeving vervat zit. 

Een wat omslachtige legende vertelt dat Keizer Karel bij zijn bezoek aan Olen zijn onderdanen berispend aan de oren wilde trekken, maar dat een korte keizerlijke tussensprint slechts resulteerde in een draai aan het oor van een hofdame en een neep in het oor van een jonker die niet helemaal mee was. Het laatste oor was van de hofnar die zich vrijwillig aanmelde omdat hij de grap wel kon smaken. Sindsdien drinken ze in Olen en de rest van de wereld hun Keizer Karel in een pot met drie oren. In Walcourt deed de keizer zijn oefening nog eens over en daar hebben ze een pot met vier oren. Wat Bierman doet besluiten dat ze daar ofwel beter kunnen tellen, ofwel dat oefening en herhaling zelfs voor een keizer heilzaam kan zijn. In Olen zelf hebben ze trouwens een andere versie van deze legende, die zonder twijfel heel wat minder ver van de waarheid staat. 

Rest Bierman nog te vertellen dat de Robijnrode interpretatie van de Keizer Karel, ondanks het feit dat deze nu gefiltert en gepasteuriseerd wordt, nog steeds erg lekker smaakt. Het bier heeft een vrij stevige 8,5% alcohol die toch niet echt nadrukkelijk naar voor komt. Waarschijnlijk door het gebruik van wat zoetere kruiden. Tussen de ingrediënten stond overigens ook ascorbinezuur (E300) als bewaarmiddel opgelijst. Wat Bierman wederom met enig leedvermaak doet vaststellen dat pasteurisatie ironisch genoeg bij bier voor een beperktere houdbaarheid zorgt. Ongeveer het omgekeerde van het beoogde effect dus. Na een lichte hartverzakking, bleek E300 overigens gewoon Vitamine C te zijn. Iets waar Bierman nog steeds niet vrolijk van wordt, maar dat toch ook geen misdaad tegen het bierwezen mag heten. Het maakt  van deze Keizer Karel bovendien een probaat middel tegen scheurbuik, zodat u hem gerust vanaf nu kan dringen om medische redenen. Hoewel vers fruit daar naar het schijnt ook goed voor zou zijn, maar van fruit kent Bierman dan weer helemaal niets.