In het onooglijke boerengat Bavikhove -
voornamelijk bevolkt door mensen die doorheen de eeuwen met paard en kar langs
te Leie van Kortrijk naar Gent trokken en onderwijl door een vreemde combinatie
van technische problemen en aangeboren neerslachtigheid de moed verloren om
verder te gaan – ligt de kleine brouwerij De Brabandere. Hoewel het niet de
gewoonte is van Bierman om zich met meer dan fatsoenlijke hardnekkigheid toe te
spitsen op negatieve zaken, kan Bierman omwille van de duidelijkheid en
volledigheid niet anders dan even te vertellen wat er allemaal mis was met deze
brouwerij de afgelopen twee decennia toen ze nog als brouwerij Bavik door het
leven ging. Dat heet dan door de zure appel bijten. Achteraf vertelt Bierman
dan met graagte dat De Brabandere tegenwoordig met recht en rede een kloppend
hart van innovatie en kwaliteit mag genoemd worden.
De vroegste herinnering van Bierman aan Bavik betreft
een accordeonconcert in een naoorlogs Poperings café. Het café in kwestie was
met enige hardnekkigheid ingericht om gevoelens op te roepen die doorgaans
gepaard gaan met het schielijk afsterven een geliefd huisdier. Witstenen vloer,
gelamineerde meubels, biljartende bejaarden, beslagen ruiten, TL lampen, sanseveria’s
en dus ook levende muziek van het trekorgel. Het is – toegegeven - niet
ongebruikelijk dat de combinatie van al deze factoren een melancholisch
verlangen naar vergeten tijden oproept. De tijd evenwel waarnaar dit café
verwees heeft nooit bestaan en dat is maar goed ook want de kans is groot dat
mensen zich in deze omgeving nooit zouden hebben kunnen voorplanten. En in dit
café werd dus ook Petrus van brouwerij Bavik geschonken. Tot zover het
negatieve.
De Petrus van toen is niet meer hetzelfde bier.
In de eerste plaats verwijst de naam van de brouwerij nu terug naar de
oprichting in 1894 door wijlen Adolphe De Brabandere en in een beweging naar de
lange brouwtraditie die hiermee gepaard gaat. De bestaande onoverzichtelijke
vloedgolf aan Petrus bieren werd opgesplitst in de Traditionele anonieme
abdijbierklonen enerzijds en de Petrus Sours anderzijds. De ‘Sours’ zijn drie
ambachtelijke op eiken foeders gerijpte zure bieren die naar believen met
elkaar gemengd kunnen worden. De Petrus Aged Pale is het oudste en meest
veredelde bier van de drie. De Petrus Oud bruin is een traditioneel Vlaams
bruin en de Aged Red is een kriekenbier. Deze laatste twee worden versneden met
de Aged Pale om de typische verfrissende smaak van melkzuurgisting te
verkrijgen. Wie deze bieren wil drinken wordt aangemoedigd om zelf op zoek te
gaan naar de ideale mengeling van deze drie bieren. Hiervoor bestaat er een
speciale 6 Pack editie van de bieren. Voor de minder avontuurlijk aangelegde
bierliefhebber is er ook nog een ‘Brewmasters Favorite Blend’.
De afgelopen jaren maakte brouwerij De
Brabandere een gigantische investering in houten foeders. Dit zijn grote
rechtopstaande eiken vaten die de ideale dragers zijn van de complexe
giststammen maar zelf geen houtsmaak aan het bier afgeven. Op deze manier kan
de brouwerij de productie vergroten zonder één enkele toegeving te doen aan de
kwaliteit. Natuurlijk is deze gigantische groei enkel mogelijk door de grote
overzeese vraag naar Belgische bieren en de huidige hang naar alles wat op hout
gerijpt is. Maar het mooie is wel dat brouwerijen als De Brabandere plots al
meer dan honderd jaar een wat vergeten brouwtechniek op het schap hebben liggen
die de komende maanden de wereld zal veroveren. Het zure bier van brouwerij De
Brabandere is haar absolute sterkte en krijgt eindelijk de centrale rol terug
die het verdient. De ‘make your own blend’ marketing is daarbij verdienstelijk
en benadrukt de kwaliteit van het bier. Als nu ook nog de achtergebleven abdijbieren
van de brouwerij een nieuwe naam krijgen dan liggen de tijden van schrale
vaagheid misschien wel definitief achter ons.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten