Uit de schare volgelingen die Bierman de afgelopen jaren om zich heen verzamelde rezen een paar verontwaardigde stemmen op, toen Bierman trakteerde met Postel Dubbel en er meteen bij vertelde dat dit bier ook het onderwerp zou vormen van zijn volgende tekstje. “Bierman gij dommerik”, klonk het van overal in café de Stervende Zwaan: “iedereen bespreekt trendy bieren en nieuwe superkannonen als de Vicaris Generaal van Dileweyns of de nieuwste van Brouwerij Pirlot of zo. En dan komt gij af met zo een oude krokodil als de Postel Dubbel. Ga eens met uw tijd mee.” Groepies en bierman… het zal nooit iets worden. Wat natuurlijk niet wegneemt dat de Postel wel een oud bier is (1960) met een wat duf imago. Maar laat dat nu net iets zijn waar Bierman stiekem een zwak voor heeft.
Het moet ergens halfweg de jaren tachtig geweest zijn dat Bierman met de lagere school op bosklassen is gegaan naar Mol. (Bierman toen wel nog geen Bierman omdat bier schenken aan broekventjes van zijn leeftijd bij wet verboden is). Naast een bezoek aan de klompenmaker en de glasblazer, het aanleggen van een Herbarium en een playback-avond (de voorloper van de Karaoke), stond er in die tijden van eenvoudig kindergeluk er ook een rondleiding in de abdij van Postel op het programma. Overigens herinnert Bierman zich hier dat hij het nummer “Madammen met een bontjas” op voorhand had ingeoefend voor de Karaoke, maar dat iemand de verkeerde cassette had meegenomen, waardoor Bierman met een Bontjas en een gitaar van Frigoliet “I ‘me Sailing” zat te playbacken. Er is een reden waarom de mens het vermogen bezit om dingen te vergeten.
Postel dus. Nog kinderherinneringen: Bierman durfde niet met zijn verrekijker te kijken naar de replica op ware grote van Jezus aan het kruis die tot op vandaag op een kleine 8 meter boven het hoofdaltaar van de abdijkerk aan stalen kabels gespannen hangt. Voor kinderen is die lijdende Christus toch wel een ronduit intimiderend stukje plastische kunst en voor grote mensen een duidelijk statement dat Postel een zeer godsvruchtige abdij is. Een plaats waar het Depositum Fideï veilig en onverkort bewaard wordt tot aan de wederkomst. Voorwaar een troostrijke gedachte in een tijd waarin God bij de meeste mensen het gevoel oproept dat iemand met een mes over een metalen bord schraapt.
Hoewel de Postel bieren vandaag zo goed als niets meer met de abdij te maken hebben, drinkt Bierman vooral de Postel Dubbel nog heel erg graag (De blonde en tripel zijn minder opmerkelijk en de Christmas is meer een verhaal apart). Misschien dat de reden hiervoor wel ergens in één of andere verdrongen oerherinnering terug te vinden is, maar op een meer bewust niveau sluit de Dubbel erg goed aan bij wat Bierman zich voorstelt bij het archetype van een oerdubbel. Alles aan dit bier is het dubbele van een eenvoudige pils: meer alcohol, stevigere body en meer mout, wat fruit maar nog steeds vrij weinig zoet en een aan de verdubbelde omstandigheden aangepaste bitterheid. Dat maakt van de Postel op zich al een degelijk afgewerkt bier. Maar de allergrootste troef van dit bier is met ruime voorsprong natuurlijk de kleur. De Postel Dubbel is geen bruin bier, maar tooit zich in een mooi egaal en stijlvol Paars. De Postel is zo Paars als de mooiste kleurpotloden in een doos van Caran d’ache, als een verlegen smurf of als de kazuifel van een Rooms Katholiek Pastoor tijdens de vasten in de Abdij van Postel. Michael Jackson zaliger spreekt in zijn Great Bears of Belgium wel van Karmozijnrood (Bierman heeft het even moeten opzoeken: Crimson Red in het Engels: (RGB 220,20,60), maar laten we eerlijk zijn: eigenlijk is de Postel Dubbel een diep en plechtig episcopaal Paars.
Na wat omwegen wordt Postel overigens nu gebrouwen in de brouwerij van Affligem in het centrum van Opwijk, op haar beurt weer een onderdeel van Alken-Maes. De website van Affligem is wel verzorgd, zij het – zoals gebruikelijk - erg spaarzaam met relevante informatie. Jammer dat het plechtige adventslied ‘Rorate Coeli’ als een ordinair achtergrondmuziekje op de site loopt. Het doet wat denken aan soortgelijke reclamecampagnes waarbij paterkes en nonnekes figureren met bierschuim op de lippen of bekende Vlamingen in een Abdij wandelen om te tonen hoe ruimdenkend ze zijn.
Hoewel de Affligem voor wat betreft de kleur dicht bij de Postel Dubbel komt, is deze laatste toch – zeker op het terras bij de taverne van de abdij op een mooi zomeravond terwijl de zon traag achter de bomen zinkt – met voorsprong en ontegensprekelijk de mooiste Dubbel ter wereld.
Het moet ergens halfweg de jaren tachtig geweest zijn dat Bierman met de lagere school op bosklassen is gegaan naar Mol. (Bierman toen wel nog geen Bierman omdat bier schenken aan broekventjes van zijn leeftijd bij wet verboden is). Naast een bezoek aan de klompenmaker en de glasblazer, het aanleggen van een Herbarium en een playback-avond (de voorloper van de Karaoke), stond er in die tijden van eenvoudig kindergeluk er ook een rondleiding in de abdij van Postel op het programma. Overigens herinnert Bierman zich hier dat hij het nummer “Madammen met een bontjas” op voorhand had ingeoefend voor de Karaoke, maar dat iemand de verkeerde cassette had meegenomen, waardoor Bierman met een Bontjas en een gitaar van Frigoliet “I ‘me Sailing” zat te playbacken. Er is een reden waarom de mens het vermogen bezit om dingen te vergeten.
Postel dus. Nog kinderherinneringen: Bierman durfde niet met zijn verrekijker te kijken naar de replica op ware grote van Jezus aan het kruis die tot op vandaag op een kleine 8 meter boven het hoofdaltaar van de abdijkerk aan stalen kabels gespannen hangt. Voor kinderen is die lijdende Christus toch wel een ronduit intimiderend stukje plastische kunst en voor grote mensen een duidelijk statement dat Postel een zeer godsvruchtige abdij is. Een plaats waar het Depositum Fideï veilig en onverkort bewaard wordt tot aan de wederkomst. Voorwaar een troostrijke gedachte in een tijd waarin God bij de meeste mensen het gevoel oproept dat iemand met een mes over een metalen bord schraapt.
Hoewel de Postel bieren vandaag zo goed als niets meer met de abdij te maken hebben, drinkt Bierman vooral de Postel Dubbel nog heel erg graag (De blonde en tripel zijn minder opmerkelijk en de Christmas is meer een verhaal apart). Misschien dat de reden hiervoor wel ergens in één of andere verdrongen oerherinnering terug te vinden is, maar op een meer bewust niveau sluit de Dubbel erg goed aan bij wat Bierman zich voorstelt bij het archetype van een oerdubbel. Alles aan dit bier is het dubbele van een eenvoudige pils: meer alcohol, stevigere body en meer mout, wat fruit maar nog steeds vrij weinig zoet en een aan de verdubbelde omstandigheden aangepaste bitterheid. Dat maakt van de Postel op zich al een degelijk afgewerkt bier. Maar de allergrootste troef van dit bier is met ruime voorsprong natuurlijk de kleur. De Postel Dubbel is geen bruin bier, maar tooit zich in een mooi egaal en stijlvol Paars. De Postel is zo Paars als de mooiste kleurpotloden in een doos van Caran d’ache, als een verlegen smurf of als de kazuifel van een Rooms Katholiek Pastoor tijdens de vasten in de Abdij van Postel. Michael Jackson zaliger spreekt in zijn Great Bears of Belgium wel van Karmozijnrood (Bierman heeft het even moeten opzoeken: Crimson Red in het Engels: (RGB 220,20,60), maar laten we eerlijk zijn: eigenlijk is de Postel Dubbel een diep en plechtig episcopaal Paars.
Na wat omwegen wordt Postel overigens nu gebrouwen in de brouwerij van Affligem in het centrum van Opwijk, op haar beurt weer een onderdeel van Alken-Maes. De website van Affligem is wel verzorgd, zij het – zoals gebruikelijk - erg spaarzaam met relevante informatie. Jammer dat het plechtige adventslied ‘Rorate Coeli’ als een ordinair achtergrondmuziekje op de site loopt. Het doet wat denken aan soortgelijke reclamecampagnes waarbij paterkes en nonnekes figureren met bierschuim op de lippen of bekende Vlamingen in een Abdij wandelen om te tonen hoe ruimdenkend ze zijn.
Hoewel de Affligem voor wat betreft de kleur dicht bij de Postel Dubbel komt, is deze laatste toch – zeker op het terras bij de taverne van de abdij op een mooi zomeravond terwijl de zon traag achter de bomen zinkt – met voorsprong en ontegensprekelijk de mooiste Dubbel ter wereld.
1 opmerking:
Gert, ik ben en blijf fan van uw schrijfstijl !
Jammer dat er niet méér interventies
verschijnen je mag elke week een biertje bespreken.
Want 't is toch nogal wat anders dan wat je iedere week in het magazine van De Morgen leest . . .
met bierige lentegroet
uit Waregem
Geroen.
Een reactie posten