de waarheid over Pils

Enkele weken geleden sprongen de media weer eens een keer als dorstige sprinkhanen op ons nationale bierwezen. De aanleiding bleek deze keer een onderzoek te zijn van het betere consumentenmagazine Testaankoop naar de beste Pils van het land. In plaats van gewoon even in de proverbiale toverspiegel te kijken en daarbij de gebruikelijke magische formule te prevelen (spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wat is de beste Pils van het land), om vervolgens met wat natte vingerwerk een lijstje op te stellen waar iedereen zich in kan vinden, besloot de redactie om de zaken aan te pakken met spreekwoordelijke Duitse grondigheid. Dus werden alle varianten van dezelfde pils vakkundig ontleed in hun soortelijk gewicht en blind geproefd door een veelkoppig monster. Plots bleken er goede en slechte Pilsener bieren te zijn, alsmede bieren zonder voldoende grondstof om met recht de naam Pils te dragen.

De uitkomst van dit ongetwijfeld ernstig bedoeld onderzoek kan u wel ergens online vinden. Maar om maar meteen de voordeur door de achterdeur te schoppen: pils blind proeven is stom. Sigaretten blind roken is stom, vliegtuigen blind horen overvliegen is stom, diepvriesstoofvlees blind proeven is stom en pils proberen te objectiveren door niet naar het etiket te kijken geeft eenzelfde soort waardeloze illusie van objectiviteit. Pils is pils, in essentie gewoon helder water met hopsmaak en alcohol, dat gemaakt wordt om graag te worden gedronken. Omdat het al zo lang op de markt is heeft Pils het gewoonterecht verkregen om Bier genoemd te worden, maar Bierman kijkt uit naar het moment waarop Europa tegen deze Babylonische spraakverwarring strenge wetten zal stemmen.

Verder is Pils heerlijk dorstlessend en worden mindere mensen van Pils veel te veel en veel te vaak zat, wat dan toch dit voordeel heeft dat ze hiervoor geen echt bier moeten gebruiken. Ook de consumptie van grote hoeveelheden Pils wordt verder regelmatig verward met bierdrinken en zelfs met bierliefhebber zijn, terwijl het gewoon een sociaal getolereerde pathologie is. Wat niet wegneemt dat een frisse heldere pint op een warme dag echt deugd kan doen.

Voila beste lezer, speciaal bier is eigenlijk gewoon bier en gewoon bier is eigenlijk geen bier. Nu heeft u meteen gratis wat duiding bij de media, van hetzelfde niveau als het onderzoek zelf. Specialisten hebben altijd gelijk.

Het onderzoek naar Duits model van Testaankoop bracht ironisch genoeg ook bieren met Duitse namen naar boven als de betere merken. Wat een van de gazetten meteen tot de conclusie dreef dat het slecht gaat met het Belgisch bier. Met Belgische pils is het natuurlijk nooit goed gegaan. Iedereen weet dat Brahma Pils na Buddweiser de beste van de wereld is … voor iedere Zuid-Amerikaan die daarmee is opgegroeid. Het merk waarmee de Pilsdrinker opgroeit wordt uiteindelijk de standaard waarnaar alles wordt gemeten (behalve Yuppies natuurlijk, die willen gewoon de duurste). En dus zijn Belgen niet meer dan vroeger matige Pilsmakers die goed scoren in de wereld met hun illusie van luxepils (meer smaak dan Heineken en beter verteerbaar dan Bittburger en een mooi etiket).

Als bierman ’s avonds op zijn terras staat, de eerste ganzen ziet overvliegen en een paar vroege spreeuwen elkaars gezelschap ziet opzoeken, als hij de bladeren van zijn notelaar op de grond ziet liggen en ergens achter de oude boomstronk een Vliegenzwam ontdekt, als Venus en de volle maan ’s nachts weer zo helder staan dat de sterren errond verbleken en de kou een geur wordt, dan denkt hij niet aan de wereld die zot is van Pils, maar aan de fles Bush Tripel Amber van Dubuisson, met een koppige 12 procent alcohol, die al van vorige winter in zijn kelder ligt te wachten op de herfst. Een fles die nu toch langzaam op dronk moet zijn gekomen.
Als tegengewicht tegen de eindeloze stroom onzin die elke dag opnieuw de gazetten vult, maar ook als overdrachtelijke koek op het bakkes van cynisme en lethargie van iedereen wiens hart gesneden werd door de scherpe randen van het leven, als eerbetoon aan alle schoonheid die het leven de moeite waard maakt en op de zaliger gedachtenis van iedereen die ons is voorgegaan op deze aardkloot, zweert Bierman de dure eed om deze fles te kraken op de eerste koude vriesnacht van de komende herfst. De eerste nacht dat we eindelijk terug onder de nul graden gaan is voorbehouden voor die ene langverwachte fles. Het zal hartverwarmend zijn en niks, maar dan ook helemaal niks met pils te maken hebben.