Kwaremont Blond - De Ronde van Vlaanderen

Wie in Oudenaarde op de koersfiets springt en langs de bedding van oude spoorweg  richting Ronse trekt (inmiddels heringericht tot een biljartvlakke en totaal onbeschutte strook fietspad) komt na de Kopppenberg op de linkerzijde, het roemruchte dorpje Kwaremont tegen. Haar bescheiden faam verwierf dit rustiek stuk Vlaanderenland achtereenvolgens als eenvoudig kunstenaarsdorp, als onderwerp van een hilarisch stukje cabaret van Gerard Vermeersch, zaliger gedachtenis, over de auto: http://www.youtube.com/watch?v=UhD65KRtdQQ en tenslotte ook als bescheiden, met kinderkoppen bezaaide, tussenklim in de bekende fietshappening “De Ronde Van Vlaanderen”. Een paar jaar geleden veranderde deze laatste situatie een weinig, doordat een bekende mediabons er toen in slaagde om de Ronde Van Vlaanderen volledig op te kopen, terwijl voordien niemand eigenlijk wist dat koersen op die manier ook buiten de koers te koop waren. En terwijl iedereen nog wat dom in zijn pint stond te staren, veranderde deze snoodaard en onverlaat nogal eigengereid het te volgen traject van de Ronde. In plaats van de befaamde en verschrikkelijke muur van Geraardsbergen, gevolgd door de aankomst in een stad waarvan sinds vorig jaar niemand zich nog de naam kan herinneren, werd beslist om de helling van de oude Kwaremont een vijftiental keer na elkaar te beklimmen met telkens een beenhesp voor de renner die als eerste bovenkomt. Een vreemde beslissing natuurlijk omdat iedereen weet dat Ladeuze na de Ganzenberg de mooiste helling van de streek is.

Hoewel Bierman het wielergebeuren in het algemeen en de Ronde in het bijzonder een warm hart toedraagt en dus ook deze gebeurtenissen vanop de voet volgde, was hij in wezen  in het geheel niet misnoegd met deze gang van zake. Weliswaar is Bierman de trotse voorzitter van de Facebookgroep ‘ik sta toch op de muur van Geraardsbergen tijdens de Ronde’, een titulair voornemen dat Bierman ook daadwerkelijk hardmaakte. Een voornemen bij uitbreiding dat Bierman die bewuste dag deelde met twee cameraploegen een paar honderd geestverwanten, een verloren vip-tent en een reuzenscherm boven op de Bosberg.
Maar, zoals gezegd, niet misnoegdheid en nog minder uit balorigheid of krachtens het smeulend vuur van de anti-kapitalistische wielerrevolutie stond Bierman tijdens de afgelopen Ronde op de muur, maar uit een soort van traagheid. Een inertie die niet goed raad weet met dingen die zo ongelooflijk dringend en grondig moeten veranderen. Die dag van de ronde bedwong Bierman steunend en puffend op de fiets de muur, dat andere argeloos weggegooide monument, om getuige te zijn van op de eerste rij van het onomkeerbare feit  dat de wereld is verdergegaan en om te kijken naar de schoonheid en droefheid van de dingen die achterblijven. In zekere zin gebeurde er die bijzondere dag meer op dat fluisterstille, godvergeten stuk muur dan op de met volk en lawaai dichtgeplamuurde hellingen van de Oude Kwaremont.

Hoewel de uitwerking van het plan van de machtige mediamagnaat volledig naar wens verliep, en alle economische parameters perfect in het vooropgestelde schema pasten, kon Bierman zich achteraf toch niet geheel van de indruk ontdoen dat enig ongenoegen borrelde in de Vlaamse volksaard bij het zien van zoveel lokaal machtsvertoon. Hoe konden de mensen op de berg, die generaties onschuldige kwajongens en guitige schoolmeisjes van weleer ooit vermoeden dat ze door pakweg naar Samson en Gert te kijken of mee te brullen met de liedjes van K3, door de kabouterpolonaise te dansen of schip ahoi kameraadjes te roepen naar elkaar, zich medeplichtig maakten tot een vreemd soort schaduwboksen op de flanken van de oude Kwaremont. Het is beter zo, zingt Freek de Jonge, in een liedje dat ook over echtscheiding gaat, ‘objectief’ en de dokter zegt het ook, en de sociaal werkster en … en ik denk gewoon ook dat … http://www.youtube.com/watch?v=YF4awUmcFVM

Genoeg sentiment alras! Inmiddels is het stof van de Ronde Van Vlaanderen 2012 weer gaan liggen en zijn de gebruikelijke Tempore non Suspecto wederom aangebroken. Later op het jaar volgt ongetwijfeld nog de aankondiging dat een kaartje voor de oude Kwaremont tijdens de Ronde drie euro mag gaan kosten, maar in tussentijd is de berg weer even terug het terrein van de eenzame wielertoerist, de verloren kunstenaar, de echo van de tijdloze stem van Gerard Vermeersch.

En o ja, een ondernemende brouwer heeft ook een bier naar de berg vernoemd. Bavik (bekend van Petrus en Pilaarbijter) brouwt een Kwaremont Blond van 6,6 procent en op het flesje staan fietsen en de kerk van Kwaremont. Het is een lekker bier, blond en verfrissend. Hopelijk is de mediabaas nu niet boos. Hoewel – hij kan altijd nog de brouwerij opkopen.

Ps: aangezien het hier toch over koersen kopen en verkopen gaat en de economie die het sociale weefsel smeert tot het proletariaat tot haar knieën in het vet staat: voor drie bakken Kwaremont Blond wil Bierman graag dit tekstje herschrijven tot eer en meerdere glorie van de nieuwe Ronde! Op eenvoudig verzoek mailt Bierman zijn rekeningnummer door. Wie biedt meer?

1 april 2012:  De fiets van Bierman - de Vip-Tent - De Kapel op de Muur - de Symbolische Doodskist