Lucky Dog: hondenbier

Bierman heeft het geluk dat hij in het huis van een zwarte kat mag wonen die luistert naar de, toegegeven weinig innoverende naam Zorro. Het dier tolereert de aanwezigheid van Bierman doorgaans tamelijk goed en is bereid om bij gelegenheid aandacht aan hem te schenken middels een occasionele blik of een half speelse klauw. Van enige affectie of het projecteren van emoties is geen sprake. De relatie is zuiver economisch: de mens verschaft eten, onderdak en medische verzorging, de kat verschaft de bereidheid deze te aanvaarden. De kat is er namelijk van overtuigd dat mensen geen zelfbewustzijn hebben, wat in heel wat gevallen zondermeer waar is, en handelt daar dan ook volledig naar.

Er bestaan ook huizen waarin geen katten wonen en daar zijn mensen de baas. Soms nemen deze mensen een hond in huis en hoewel mensen weten dat honden geen zelfbewustzijn hebben, projecteren ze vaak toch heel wat gevoelens op deze dieren. Op dat gebied kunnen ze nog heel wat leren van katten. Er zijn ook huizen waarin de hond de baas is maar dat is gewoon zielig.

“Waar gaat dit hier allemaal naar toe?” zo hoort Bierman u al vragen en gelijk heeft u. Bierman had zelf nooit gedacht dat huisdieren het onderwerp zouden worden van zijn bierrubriek, maar nu de zeer gerespecteerde en gerenommeerde Scheldebrouwerij, op vraag van een firma in Brasschaat, een hondenbier heeft bedacht (en blijkbaar niemand dicht genoeg in de buurt stond om hen tegen te houden), is er toch sprake van enige aanleiding, om niet te zeggen provocatie, om over onze gedomesticeerde medezoogdieren te beginnen.

De naam van de desbetreffende vloeistof is Lucky Dog geworden, wat Engels is voor “gelukzak van een hond”. Nu heeft Bierman op zich eigenlijk niets tegen Hondenbier, zeker niet als dit het geluk van de trouwe viervoeter dient te bevorderen. Dieren lusten het en mensen die het ontbreekt aan zelfbewustzijn en, laten we eerlijk zijn, aan zelfrespect kopen het. Bierman wil in dit verband zeker ook geen eenzijdig dysfemistisch discours voeren, hoewel dit tegenwoordig erg professioneel oogt op allerhande fora en blogs. Laat staan dat Bierman in een vlaag van muggenzifterij zelfs maar zou durven stellen dat een bier vergist moet zijn om bier te heten en dat dit bij hondenbier waarschijnlijk helemaal niet het geval is. Hondenbier bestaat en als het later niet meer bestaat zal het ooit bestaan hebben. Bierman is bereid dit te aanvaarden.

Maar toch een kleine kanttekening in de marge, noem het gerust een micro-impuls of een verlegen bijgedachte: Volgens de makers van het hondenbier bevat dit naast mout, vitamineB en toegevoegde extracten van kip en rund ook minerale oliën. http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20120604_194 De laatste keer dat Bieman minarale oliën in de voedselketen is tegengekomen, was bij vetsmelter Verkest, toen die de regering deed vallen na de dioxinecrisis. Bierman kan zich vergissen, maar volgens hem wordt minerale olie in de petrochemische industrie bekomen door de destillatie van aardolie en is dit moeilijk biologisch afbreekbaar in, bijvoorbeeld, een hondenmaag. Ofwel vergissen de makers zich en bedoelen ze mineralen én (dierlijke of plantaardige) oliën. Ofwel is het echt de bedoeling om uw trouwe viervoeter te belonen voor zijn voorbeeldige onderdanigheid met iets van dezelfde familie als diesel en motorolie. Er bestaan wel vreemdere dingen in de wereld, dus Bierman gokt op het laatste. Overigens: mogen dieren die elke dag hun pint drinken na hun dood wel gecremeerd worden? Of bestaat het gevaar dat ze bij leven en welzijn spontaan ontbranden? Gelukzak van een hond.

Eigenlijk wordt het nu pas echt interessant, maar misschien moet u op dit punt zelf maar de fantasie op haar hol laten slagen. Bierman heeft genoeg onzin verteld voor één dag en keert volgende week graag terug het ernstige werk.


Ollekebolleke van de week:


Vloeibare godendrank
Lucky Dog biergeschenk
namens het baasje voor
viervoetertrouw


bevat wel een weinig 
aardoliederivaat
de hond hoest dieselig
in wolkjes blauw