Het verhaal van brouwerij De Koninck is
genoegzaam bekend in heel groot Antwerpen, maar voor wie van verder komt wil
Bierman met graagte de feiten nogmaals oplijsten: Als antwoord op de
alomtegenwoordige Pils bedachten de brouwers in onze streken een uiterst
succesvol helder, fris en goed doordrinkbaar bier van Hoge gisting in Engelse
stijl.
In 2008 evenwel lanceerde de brouwerij hun
eerste op de fles hergistende bier onder de naam Gusto. Dit was een zeer
smakelijk bier dat perfect aansloot bij de toenmalige trend van “Food Pairing”,
waarbij bier en eten gecombineerd werden en restaurants werden aangemoedigd om
deze combinatie aan te bevelen boven de klassieke onvermijdelijke platte (en
veel te dure) wijnen. De Koninck voelde toen reeds heel nadrukkelijk de
natuurlijke sterfte van Antwerpse gewoontedrinkers in de verkoopcijfers van hun
bollekes (ronde glazen) en fluitjes (hoge glazen). Maar helaas bleek de Gusto
achteraf eerder een symptoom van de teloorgang te zijn dan de grote sprong
voorwaarts waarvoor de flessen verkocht werden. De Gusto stierf een anonieme
dood en een paar honderd jaar nadat de Afspanning “de Plaisanten Hof” bij de
grenspaal met het handje werd gesticht, werd de brouwerij definitief en
onherroepelijk overgenomen door de Duvelbrouwers van Moortgat. Naast de
klassieke De Koninck bleven enkel De Koninck Winter een zogenaamde Triple
d’Anvers bestaan.
Omdat naast Moortgat ook de bierfabrieken van
Heineken interesse toonden in een overname en omdat de brouwers van Moortgat
een voorbeeldige reputatie hebben voor wat betreft overnames van
kwaliteitsbieren (La Chouffe, Liefmans), haalden heel wat verstokte
bollekesdrinkers alvast opgelucht adem toen bleek dat hun favoriete bier zonder
onderbreking onder dak bleef bij brouwers die een hart voor bier en een oog
voor kwaliteit hadden.
Enkele jaren later is dit positieve beeld
evenwel stevig verwaterd. Hoewel volgens de officiële propaganda op de website
de brouwinstallaties in Antwerpen enkel maar op punt werden gesteld, werd
volgens heel wat trouwe klanten de smaak van De Koninck steeds meer bijgekleurd
met karamel. Het lijkt er met andere woorden op, als Bierman de geruchten mag
geloven, dat de brouwerij om het imagoprobleem van het bier te keren en om aansluiting
te vinden bij een jonge generatie het bier heel wat zoeter gemaakt en dat is in
de eerste plaats bijzonder jammer voor de trouwe klanten.
De tijd waarin Bierman zich onbezorgd vermeide met
zijn vrienden en een goed getapte Koninck aan de toog van het Agora-Café lijkt
langzaam op zijn einde te lopen. Sommige vrienden zijn er helaas niet meer bij
en ook het bier heeft steeds meer moeite om nog zo te smaken als weleer. Misschien
is het waar, misschien is het bier anders dan vroeger, maar misschien wordt de
smaak van wat ooit het enige bier ter wereld was wat vertekent door de
melancholie en het onherroepelijke voorbijgaan van de tijd.
Hoe dan ook, rondkijkend over de landsgrenzen,
heeft Bierman de afgelopen jaren al heel wat bijzonder smakelijke en originele
zusterbieren van Koninck en Palm mogen drinken. Misschien heeft brouwend
Brabant, los van al het voorgaande, eerder nood aan een echte Amberen Revolutie
die onze bieren opstuwen in de vaart de volkeren in plaats van wat gesleutel
aan het recept in de marge.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten