In Amerika zijn ze zot. Hun president werd acht jaar geleden net niet verkozen omdat de ponskaarten niet werkten en begon meteen een stuk of drie oorlogen, in de rug gedekt door de God-Van-Alle-Amerikanen-En-Bij-Uitbreiding-Maar-Eigenlijk-Toch-Wel-Op-De-Tweede-Plaats-De-Rest-Van-De-Wereld. Ze geven leningen aan mensen zonder geld zodat in heel de wereld banken failliet gaan. Ze laten een stad onderlopen na een orkaan en sturen alle buitenlandse hulp terug naar afzender. Ze dragen allemaal een geweer om zich te beschermen tegen indianen die al lang uitgeroeid zijn… enfin. Fantastisch land, maar wel een hoek af.
Gisteren schoot er nog maar eens een schilfer van diezelfde overdrachtelijke hoek toen bleek dat twee bierwinkels in South-Carolina geen oerdegelijke Vlaamse Satan meer willen verkopen, kwestie van de God-Van-Alle-Amerikanen-Of-Ze-Nu-Willen-Of-Niet niet voor het hoofd te stoten (hij zou wel eens zijn geweer kunnen trekken of een stad laten onderlopen). Enfin, nadat bierman terug op zijn stoel was geklommen bleek er verder nog in de krant te staan dat ook op andere plaatsen in de VS het Satan-bier onder vuur ligt. Zo zou er in Houston gedemonstreerd zijn voor een kruidenier om te eisen dat het bier uit de rekken werd genomen. Zoniet zou de kerk de winkel boycotten. Het vrijheidsbeeld zonk begot door de grond van schaamte. Bierman durft zich bij gelegenheid (op gevaar voor eigen leven) wel eens af te vragen of de Amerikanen al doorhebben wat Duvel betekent.
Enfin. Het kan altijd nog erger. Ter ere van de herverkiezing van hun voor het eerst verkozen president (ponskaarten weet u wel) wilden de Amerikaanse brouwerij Anhouser-Busch een Busch bier maken. Probleem was dat dit bier al bestond … bij Dubuisson in België. Geen probleem voor de biergigant. Na een paar processen mocht onze Bush nog enkel in de Benelux, Frankrijk, Italië, Zwitserland en Portugal verkocht worden. In de rest van de wereld gaat Bush door het leven als Scaldis. Zou de nieuwe multinationale biergroep Anhouser-Bush-Inbev zich nu verontschuldigen voor hun agressiviteit tegenover een microbrouwer (een Brasserietje!)?
Maar daarmee heeft bierman genoeg gezeverd over overzeese betrekkingen. Het Bush bier zelf – en dat zullen de meeste Amerikanen wel nooit snappen – is een klein meesterwerkje. Het heeft een erg hoog alcoholpercentage dat evenwel niet doorbreekt in de smaak. Wel in de smaak zitten zachte mouten, evenwichtige hopbitterheid en een elegante amberen pareling. De brouwerij zit al sinds 1769 in de familie Dubuisson en brouwt sinds 1933 de amberen Bush. Later kwamen daar nog heel wat mooie bieren bij: (1991 : Bush de Noël (12%), 1998 : Bush Blonde (10,5%), 2003 : Bush Prestige – gerijpt in eiken vaten (13%) en in 2008 de Bush Blonde Triple (10.5%), Bush Ambree Triple (12%) en de Bush De Nuits – ook gerijpt in eiken vaten met een massieve 13% !
Als bierman een Bush op café bestelt, dan vraagt hij niet zozeer een bier, maar een belevenis, … een totaalervaring waarbij alle zintuigen geprikkeld worden en daarna onontkoombaar lichtjes verdoofd. Bush is eigenlijk het anker van het grote Belgische bierschip. Het bier staat er 75 jaar (en is dus sinds kort in flessen van 75cl te krijgen) en zet al 75 jaar de norm voor onovertroffen gerstewijn. Door zijn milde zwaarte weet iedereen die Belgisch bier drink (behalve de meeste Amerikanen) dat goed bier eigenlijk schoonheid is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten