In de complexe voedselketen van het bier, bekleden wij armzalige stervelingen de allerlaagste sport. U en ik, wij zijn de consumenten. Wij moeten alles maar slikken. De massa zwelgt overprijsde producktiekostloze pils van een merk, de liefhebber kan hier in dit landje voor geen geld kwaliteit van hoge gisting vinden. Boven de consument vinden we nog de drankslijters en reclamejongens allerhande. Maar laten we eerlijk zijn: oorsprong, bedenkers en makers van bier dat zijn in België nog steeds de brouwers.
Bierman kent vier soorten brouwers.
1) De multinationalmarketeer: Na een uitgebreid marktonderzoek tracht deze volledig geschoolde bioingenieur en brouwer in de ruime zin van het woord een bepaalde doelstelling te halen in een marktsegment door het ontwikkelen en promoten van een product. Merk op dat het woordje bier hier nog niet is gevallen. Het ontwikkelen van dit product en de plaatsing hiervan binnen de markt door promotiecampagnes staat centraal. Productiekosten worden zo laag mogelijk gehouden door centralisatie, automatisatie, verkorting van de brouwtijd en gebruik van goedkope ingrediënten. De smaak is eigenlijk een toegift aan de consument en staat in functie van reclamecampagnes en winstmaximalisatie. Een zo groot mogelijk aantal mensen moet dit nieuwe middelmatige product kopen.
2) Het archetype van de Vlaamse Brouwer: De eigenaars op leeftijd van kleine en middelgrote familiebedrijven die hun eigen gat in de markt blijven verzadigen. De vorige generatie van deze oerdegelijke industriëlen zorgden eigenhandig voor de redding van het Vlaamse Bier een halve eeuw geleden, door de (her)uitvinding van Trappist, Abdijbier, Amberbieren, Vlaams Witbier, Oud Bruin, Kriek en Geuze, enz… . Hoewel de prijs hiervoor erg hoog was – het opgeven van tafelbier en daarmee de evidentie en toegankelijkheid van bier bij de maaltijd – hebben deze brouwers ons het vernederende lot van onze buurlanden bespaard: pilsener monocultuur en vrijwel volledige centralisatie door buitenlandse biergroepen. Het karakter van de Vlaamse Brouwer valt vrijwel samen met dat van de Vlaamse voetbalclubvoorzitter. Het zijn bij uitstek de mannen die de gas doen branden.
3) De Microbrouwer: Ons land kent een echte brouwcultuur. Talloze hobbyisten, jonge knutselaars of bierclubadepten, maken hun eigen bier. Meestal brouwen ze in koperen kookpotten voor thuisgebruik, maar heel wat microbrouwers slagen erin om hun streekbieren te verkopen aan locale supermarkten of café’s. De meest gerenommeerde van deze brouwers zijn een begrip geworden en staan garant voor kwaliteit. De complexiteit van het brouwen zorgt voor mislukte brouwsels en soms voor smaakverschillen in het bier (het ene brouwsel smaakt anders dan het andere) en menige microbrouwer heeft bij het experimenteren met hergisting op fles zijn volledige inboedel zien ontploffen (bij het toevoegen van teveel gist is de reactie te heftig en komt er teveel druk op de glazen flesjes). Toch waren het tot nu toe net de landen waar de thuisbrouwcultuur ontbrakt die het ergst getroffen werden door biermonocultuur. Vooral de bieren van de Dolle Brouwers zijn een echte aanrader.
4) De Receptenbrouwer: Een aantal brouwers (zoals Bios in Ertvelde) hebben geïnvesteerd in alle nodige productiemiddelen en bieden de mogelijkheid aan consumenten om hun eigen recept te brouwen of een bestaand bier een eigen etiket te geven.
Uw bierman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten