« Buitenlanders kunnen niet drinken », zo klinkt het bij gelegenheid onder studenten. Bierman zucht, schudt meewarig het hoofd, en geeft een klein woordje van uitleg. Hoewel er wel degelijk enkele indicaties zijn, meestal exemplarische anekdotes, dat Erasmusstudenten sneller geïntoxiceerd raken van onze locale bieren, blijkt de wetenschappelijke theorievorming hieromtrend een eerder wankele basis te vertonen. Omgekeerd brengen onze eigen zendelingen uit het buitenland ook verhalen terug van met glans gewonnen drinkgelagen. Een ongeschreven wet van onze voorvaderen zegt evenwel dat visserslatijn tot 40 procent overdrijving kan bevatten, een marge waarbij wij arme Belgen helaas bij de meeste verhalen uit het buitenland het spit zullen moeten onderdelven.
En toch, bierman graaft dieper en stoot op enkele opmerkelijke eigenschappen van onze locale bieren die – toegegeven argumenteerbaar – mogelijk een verklaring kunnen geven voor de subjectieve perceptie van versnelde intoxicatie tijdens bierconsumptie bij buitenlandse studenten. Zo wordt in de ons omringende landen al eeuwen gebrouwen volgens het Duitse Reinheitsgebot uit 1516. Om misbruiken bij brouwers tegen te gaan werd namelijk in het Heilig Roomse Rijk beslist om enkel de basiselementen van bier toe te laten in het brouwproces (dus tot op vandaag enkel mout, water, gist en hop). Het toevoegen van kruiden of gemakkelijk vergistbare suikers (geraffineerd, maar ook uit vruchten of maïs) is niet toegelaten. Volgens voorstanders zou bier dat volgens het Reinheitsgebot gebrouwen is beter van smaak zijn. Tegenstanders noemen de regeling achterhaald vanwege de moderne voedselrichtlijnen en scherpe controle (brouwen met zagemeel zou echt wel verboden blijven). De ontwikkeling van de nobele kunst om kruiden toe te voegen aan het bier is alvast vrijwel volledig op Belgische rekening te schrijven.
Bijgevolg zijn de bieren over de Rijn “volmoutbieren”. Gist zet suiker om in alcohol en koolzuurgas en omdat in onze Vlaamse bieren de suikers voor de vergisting niet enkel uit mout komen, kan het gistingsproces vlotter verlopen en is het eindproduct vaak een licht verteerbaar bier met meer koolzuurgas en meer alcohol. Volmoutbieren zijn zwaarder, minder alcoholisch en moeilijker drinkbaar. Autochtonen kennen niet anders, maar een buitenlander die gewoon is om volmoutbieren te drinken zal relatief sneller onder invloed komen van onze laaggegiste (cfr. Het effect van champagne). Ook met de “platte” Engelse Ales, hoewel gebrouwen zonder reinheitsgebot, kan je een soortgelijke redenering maken.
Het valt overigens op dat buitenlanders doorgaans minder moeite hebben om onze zwaardere bieren (bieren van hoge gisting zoals Duvel of Trappist) te drinken. Ook al omdat ze hier wat voorzichtiger mee omspringen. En omgekeerd zou je natuurlijk ook kunnen zeggen dat buitenlanders onze pilsbieren niet kunnen verdragen omdat ze onzuiver gebrouwen zijn.
Koken met bier: Rodenbach, Hartige uiensoep
8 middelgrote uien, 2 teentjes look, 50 g boter, 0,5 L bouillon (blokjes of vleesextrakt), 1 lepel bloem, peper, zout, 2 flesjes Rodenbach, geraspte kaas.
De grofgesneden uien en look goudbruin bakken in de boter. Strooi dan de bloem over de uien en laat nog een paar minuten sudderen. Giet vervolgens de vleesbouillon en de 2 flesjes Rodenbach in de kom en laat alles gedurende 5 minuten koken. Breng op smaak met peper en zout. Serveren met kaas of een sneetje geroosterd brood met kaas gegrilleerd laten zwemmen op de Rodenbach-uiensoep.
Bierman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten